معنی عیوب در فرهنگ فارسی عمید

عیب ها، نَقیصه ها، نَقصها، بَدی ها، جمعِ واژۀ عیب

معنی عیوب در لغت نامه دهخدا

بسیار عیب کننده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). عیاب. ذموم. بسیار عیب شمارنده مردم را

معنی عیوب در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ عَیب. آهوها. عیب ها. نقص ها. رجوع به عیب شود: و کل امری ٔ یخفی علیه عیوبه. (تاریخ بیهقی ص 97).، دوصد چندان عیوبت برشمارد.، سعدی.، زن خوش منش دلنشین تر که خوب، که پرهیزگاری بپوشد عیوب.، سعدی.، - ستارالعیوب، پوشندۀ عیب ها. پوشندۀ آهوها.، -، نامی از نامهای الهی. از صفات الهی است.، - عیوب در مرد، از نظر فقهی هر یک از عیوب زیر پیش از ازدواج در مرد باشد حق فسخ نکاح با زن است: جنون، خصاء، جب، عنن و جذام. (از شرح لمعه). و رجوع به هر یک از کلمات فوق در ردیف خود شود.، - عیوب فسخ نکاح درزن، از نظر فقهی هر یک از عیوب زیر پیش از ازدواج در زن باشد حق فسخ نکاح با مرد است: جنون، جذام، برص، عمی، اقعاد، قرن، رتق و افضاء. (از شرح لمعه). و رجوع به هر یک از کلمات فوق در ردیف خود شود.، - عیوب قافیه، آنچه برای قافیه عیب شمرده شود و عبارتست از: اقواء، اکفاء، ایطاء و شایگان. (از المعجم فی معاییر اشعار العجم). رجوع به هر یک ازکلمات فوق در ردیف خود شود