معنی عکناء - جستجوی لغت در جدول جو

عکناء

لغت نامه دهخدا

(اِ)

کنیت نهادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(دَ)

تأنیث ادکن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، دکن. (اقرب الموارد). رجوع به ادکن شود، ثریده دکناء، اشکنۀ بسیارتوابل. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکباء

(عَ)

زن استواراندام درشت خلقت. (منتهی الارب). زن جافی الخلق. (از اقرب الموارد) ، زن سطبر لب و دندان. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عکواء

(عَکْ)

شاه عکواء، گوسپند سفید دنبه سیاه جملۀ اندام، و آن خاص ماده است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عکنان

(عَ / عَ کَ)

شتران بسیار، و شترمرغ کثیر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجناء

(عَ)

ناقۀ کم شیر، ناقۀ نیک فربه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، ناقه ای که بن پستانش فروهشته تا سر پستان رسیده و سر پستان درآمده باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، اشتری که درد زهدان گرفته. (مهذب الاسماء) ، ناقۀ آماسیده فرج. (منتهی الارب)

ناقۀ کم شیر، ناقۀ نیک فربه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، ناقه ای که بن پستانش فروهشته تا سر پستان رسیده و سر پستان درآمده باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) ، اشتری که دردِ زهدان گرفته. (مهذب الاسماء) ، ناقۀ آماسیده فرج. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لکناء

(لَ)

تأنیث الکن. کندزبان

لغت نامه دهخدا

مکناء

(مُ کَ)

جمع واژۀ مکین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جمع واژۀ مکین، جاگیر و ذی عزت نزد پادشاه. (آنندراج). و رجوع به مکین شود

لغت نامه دهخدا

عناء

(خِ)

منازعت کردن با کسی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، رنجانیدن، رنج کشیدن. (ناظم الاطباء). معاناه. رجوع به معاناه شود