معنی عوطب در لغت نامه دهخدا

سختی. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد). داهیه و بلا و سختی. (ناظم الاطباء)، لجۀ دریا، یا آب ساکن میان دو موج. (منتهی الارب). لجۀ دریا، و یا جای مطمئن از دریا که میان دو موج باشد. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)، نام درختی است. (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

معنی عوطب در فرهنگ لغت هوشیار

میانکوهه، پتیار (بلا)

معنی عوطب - جستجوی لغت در جدول جو

عوطب(عَ طَ)

لغت نامه دهخدا

عوطب

فرهنگ لغت هوشیار

عطب

هلاک، تباهی

فرهنگ فارسی عمید

عطب

(خَ نَ)

نرم و نازک شدن پنبه. (منتهی الارب). عطب القطن، پنبه نرم شد. (از اقرب الموارد). عطوب. رجوع به عطوب شود

لغت نامه دهخدا

عطوب

(خَ)

نرم و نازک گردیدن پنبه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عطب. و رجوع به عطب شود

لغت نامه دهخدا

عطب

(عَ)

نرمی و نازکی پنبه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). قطن نرم. (مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

عطب

(عُ / عُ طُ)

پنبه. (منتهی الارب) (الفاظ الادویه). قطن. (اقرب الموارد) (اختیارات بدیعی) (تحفۀ حکیم مؤمن). پنبه، که آن را قطن هم خوانند و دود آن زکام را نافع است. (از برهان). قطن. جمع آن عطاب است و قطعه ای از آن را عطبه گویند. (از مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

عوط

(خَ طَ)

دراز گردیدن گردن و عنق. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) ، باردار نگشتن زن و ناقه، مدت سالها، بی آنکه نازا باشد. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). عیط. عیاط. رجوع به عیط و عیاط شود، بار گرفتن ناقه سال نخست. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عوط

جمع واژۀ عائط، (اقرب الموارد) (منتهی الارب)، رجوع به عائط شود

لغت نامه دهخدا

ذوطب

(طَ / طِ / طُب ب)

دانای پزشکی. طبیب

لغت نامه دهخدا

عرطب

حسک است که به هندوی کوکهرو نامند. (از تحفۀ حکیم مؤمن) (از مخزن الادویه). رجوع به حسک شود

لغت نامه دهخدا

عوزب