معنی عنظله - جستجوی لغت در جدول جو

عنظله(خَ فَ سَ)

لغت نامه دهخدا

حنظل، میوه ای گرد و به اندازۀ پرتقال با طعم بسیار تلخ که مصرف دارویی دارد، پژند، پهنور، پهی، شرنگ، فنگ، کرنج، کبست، گبست، کبستو، خربزۀ ابوجهل، هندوانۀ ابوجهل، ابوجهل، حنظله، علقم

فرهنگ فارسی عمید

حنظله

(حَ ظَ لَ)

یکی حنظل. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به حنظل شود

لغت نامه دهخدا

حنظله

(حَ ظَ لَ)

بنو حنظله، بطنی است از بطون بنی تمیم و آنان بنوحنظله بن مالک بن زید مناه بن تمیم هستند. جوهری گوید: آنان بزرگترین قبیلۀ تمیم اند. (صبح الاعشی ج 1 ص 347)

لغت نامه دهخدا

حنظله

(حَ ظَ لَ)

ابن ربیع، مکنی به ابوربعی. یکی از اصحاب و بحنظله الاسیدی معروف و از جمله کاتبهای آن حضرت بود. سپس در قرقیسا سکونت گزید و در همانجا درگذشت. وی در وقعۀ جمل با حضرت علی (ع) مخالفت ورزید
ابن صفوان. از نسل قحطان پیغمبری است که بدعوت قوم رس مبعوث گردید. (حبیب السیر)
ابن حذیم بن حنیفه المالکی. یکی از اصحاب است در کودکی پدرش ویرا بحضور آن حضرت آورد و مظهر دعای خیر واقع شد. برخی از احادیث شریفه را روایت کند. رجوع به الاصابه و الاستیعاب شود

لغت نامه دهخدا

عنظیه

(خَ نِ)

شنوانیدن کسی را سخن بد. (از منتهی الارب) (ازآنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، استهزاء کردن کسی را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عنتله

(خَ ذَ ءَ)

پاره پاره کردن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عنبله

(عُمْبُ لَ)

گند و تلاق. (منتهی الارب). بظر و تلاق. (ناظم الاطباء). عنبل. رجوع به عنبل شود، زن درازتلاق. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). عنبل. رجوع به عنبل شود، چوبی که بدان در جواز گندم کوبند. (منتهی الارب). چوبی که بدان در هاون چیزی کوبند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عنبل. رجوع به عنبل شود، آنچه بگذارد ختنه ناکرده از آن. (منتهی الارب). عنبل. رجوع به عنبل شود

لغت نامه دهخدا

نعظله

(غُ ظَ)

آهسته دویدن، به چپ و راست خمیدن و خمیدن در رفتن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

عنظل

(عَ ظَ)

خانه عنکبوت. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا