معنی عنصلاء در لغت نامه دهخدا

اصلاء چیزی، در آتش درآوردن آنرا و نگاه داشتن در آن. (از قطر المحیط) (از المنجد). در آتش آوردن. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 13) (زوزنی) (از تاج المصادر بیهقی). به آتش درآوردن و ملازم و مقیم درآوردن در آتش. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

عبیلاء

(عِ)

موضعی است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

کندلاء

(کَ دَ)

رجوع به کندلی ̍ شود

لغت نامه دهخدا

عنصلانی

(عُ صُ نی ی)

سرکه ای است که از پیاز عنصل ساخته میشود. (از معجم البلدان). رجوع به عنصل شود

لغت نامه دهخدا

عنصلین

(عُ صَ لَ)

تثنیۀ عنصل است و آن را بفتح صاد خوانده اند. رجوع به عنصل شود.
- أخذ فی طریق العنصلین، به کسی گویند که راه گم کند و گمراه شود. و سبب بکار رفتن این اصطلاح آن است که فرزدق در یکی از اشعار خود از شخصی یاد میکند که در این راه گم شده است، و عامۀ مردم گمان کردند که هر کس راهی را گم کند میتوان درباره او چنین گفت. و حال آنکه طریق عنصلین راهی است مستقیم. (از معجم البلدان). رجوع به منتهی الارب، اقرب الموارد، ناظم الاطباء و عنصل شود

لغت نامه دهخدا

عنظباء

(عُظُ)

بمعنی عنظاب است. رجوع به عنظاب شود

لغت نامه دهخدا

عنکباء

(عَ کَ)

مؤنث عنکبوت. (منتهی الارب). عنکبوت و تننده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

شاصلاء

(صُ)

شاصلی. گیاهی است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به شاصلی شود

لغت نامه دهخدا

انصباء

(اَ صِ)

جمع واژۀ نصیب. (منتهی الارب) (دهار) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). حظها و بهره ها و نصیبها. (آنندراج) ، در کالبد ریخته گردیدن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مطاوعۀ صوغ کند. (از اقرب الموارد). رجوع به صوغ شود

لغت نامه دهخدا

انخلاء

(اَ)

دروده شدن گیاه تر. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (از اقرب الموارد). یقال: انخلی الخلی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عصلاء

(عَ)

امراءه عصلاء، زن بی گوشت. (منتهی الارب). زن خشک که گوشتی بر او نباشد، مؤنث أعصل، و آن اسبی است که ’عصل’ در او باشد. ج، عصال، عصل. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انجلاء

(اِ فِ)

روشن گردیدن کار و هویدا شدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). انکشاف. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا

انصلات

(اِ)

درگذشتن و سبقت گرفتن در سیر. (از منتهی الارب) (آنندراج). گذشتن در سیر و سبقت نمودن. (ناظم الاطباء). بخوبی گذشتن و پیش افتادن در رفتن یا در دویدن. (از اقرب الموارد). بگذشتن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی)

لغت نامه دهخدا

عنباء

(عِ نَ)

جمع واژۀ عنبه. (منتهی الارب). رجوع به عنبه شود. لغه فی العنب. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حنکلاء

حب الحنکلاء، حبی است که فربهی افزاید و آنرا زنان بکار میداشته اند. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

حوصلاء

(حَ صَ)

علف دان مرغ. (مهذب الاسماء). چینه دان مرغان. (منتهی الارب). ج، حواصل. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب). رجوع به حوصل و حوصله شود

لغت نامه دهخدا

انذلاء

(اِ دِ)

چیده شدن رطب. (ناظم الاطباء). چیده شدن خرما با چیزی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). یقال: انذلی الرطب معه کیف شاء. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

انصلاع

(اِ بِ)

بالا برآمدن آفتاب یا در وسط آسمان رسیدن یا از ابر بیرون آمدن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

انصلاح

(اِ بِ)

اصلاح شدن و درست شدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عنقاء

سر پشته، پشته دراز، سختی زمانه، سیمرغ نام نوایی در خنیا مونث اعنق زن دراز گردن، سیمرغ، عقل وهم عقل فعال، آهنگی است از موسیقی قدیم، نام سازی است که گردنی دراز دارد

فرهنگ لغت هوشیار