معنی عنبرغبار - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

دارای بوی خوش، خوش بو مانند عنبر

(بَ)

مخفف عنبربارنده. معطر و دارای بوی خوش. (ناظم الاطباء) :
عکس خط و خال عنبربار آن مشکین غزال
می کند پرنافه چون صحرای چین آئینه را.
صائب (از آنندراج)

(عَمْ بَ بُ)

دهی است از دهستان سبزواران بخش مرکزی شهرستان جیرفت. سکنۀ آن 498 تن. آب آنجا از قنات و محصول آن غلات و برنج است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

(عَمْ بَ عِ)

عذار خوشبوی چون عنبر. دارای چهرۀ معطر. دارای روی عنبرین:
خورشیدروی باشد عنبرعذار باشد
از پای تا به فرقش رنگ و نگار باشد.
منوچهری

(عَمْ بَ با رِ)

زرشک. (ناظم الاطباء). رجوع به زرشک شود

امبر بار خوشبوی

خوش بو، معطر

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما