معنی عمواس - جستجوی لغت در جدول جو

عمواس

لغت نامه دهخدا

(اَمْ)

جمع واژۀ موسی ̍. تیغهای دلاکی: و یلزم صاحب النوبه باستعمال الامواس الجیدهالفولاد. (معالم القربه از یادداشت مؤلف)

(عَ)

کاربی سروپای و دشوار که اصلاح آن ممکن نباشد. (منتهی الارب). کاری که انجام شدنی نباشد و بر اصلاح آن راهی یافت نشود. (از اقرب الموارد) ، شیر بیشۀ درشت اندام. (منتهی الارب). اسد شدید. (از اقرب الموارد) ، آنکه در کاری نادان وار بی باکانه درآید و بیراه رود. (منتهی الارب). آنکه مانند اشخاص جاهل و نادان کارها را از راه طبیعی خود منحرف سازد. (از اقرب الموارد). ج، عمس، عمس. (ناظم الاطباء)

کاربی سروپای و دشوار که اصلاح آن ممکن نباشد. (منتهی الارب). کاری که انجام شدنی نباشد و بر اصلاح آن راهی یافت نشود. (از اقرب الموارد) ، شیر بیشۀ درشت اندام. (منتهی الارب). اسد شدید. (از اقرب الموارد) ، آنکه در کاری نادان وار بی باکانه درآید و بیراه رود. (منتهی الارب). آنکه مانند اشخاص جاهل و نادان کارها را از راه طبیعی خود منحرف سازد. (از اقرب الموارد). ج، عُمس، عُمُس. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عموس

(خَ)

سخت گردیدن و سیاه شدن و تاریک گشتن روز. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عمس. عماسه. رجوع به عمس و عماسه شود

لغت نامه دهخدا

عماس

(عِ)

روز سوم از ایام جنگ قادسیه را ’یوم عماس’ میگفتند. و یاقوت حموی مینویسد: معلوم نیست که آن نام موضعی است یا مشتق از کلمه ’عمس’ مقلوب ’معس’ است. رجوع به معجم البلدان شود

لغت نامه دهخدا

عواس

(عَوْ وا)

شبگرد و طوّاف در شب. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گویند: انه لحواس عواس، او شبگرد و طوّاف در شب است. (از ناظم الاطباء).
- حواس عواس، از اتباع است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مواس

(مَ سِنْ)

جمع واژۀ موسی. مواسی. مواس. رجوع به موسی و مواسی شود

لغت نامه دهخدا

طاعون عمواس

(نِ عَمْ)

نخستین طاعونی است که در دورۀ اسلام پیدا شد

لغت نامه دهخدا