معنی علفخوار - جستجوی لغت در جدول جو

علفخوار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

علف خوار

هر حیوانی که خوراکش منحصر به علف باشد مانند گوسفند، گاو، آهو، اسب و امثال آن ها، کنایه از چراگاه، علف زار

فرهنگ فارسی عمید

گل خوار

کسی که عادت به خوردن گل دارد

فرهنگ فارسی عمید

علفزار

چراگاه، جای چریدن حیوانات علف خوار، مرتع، چرازار، سبزه زار، چرام، مسارح، چراخوٰار، چراخور، چراجای، چرامین

فرهنگ فارسی عمید

بلاخوار

به لغت تنکابن جوشیصا است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

علف زار

(عَ لَ)

چراگاه. مرغزار. زمینی که علف بسیار دارد. (از ناظم الاطباء) (آنندراج) :
کجا بد علفزار و آب روان
فرودآمد آن جایگه پهلوان.
فردوسی.
ندیدستی که گاوی در علفزار
بیالاید همه گاوان ده را.
سعدی (گلستان)

لغت نامه دهخدا

علف خور

(بِ چَ / چِ مِ خوَد / خُدْ)

مخفف علف خوار. هر حیوانی که بر آخور بسته شده و درآن خوراک خورد، مانند اسب و خر و استر. (ناظم الاطباء) ، شکم پرست و پرخور. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

علف خواره

(بُ نِ)

علفخوار. علفچر. که علف خورد، (اصطلاح طبیعی) حیوانی که از علف و دیگر مواد نباتی تغذیه میکند. ج، علف خوارگان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا