- عقنفصه (عَ قَ فَ صَ / عُ قَ فِ صَ)
جانورکی است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
معنی عقنفصه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عُقْ قا فَ)
لغت نامه دهخدا
چوبی است سرکج که بدان چیزی را می کشند. چوگان. (منتهی الارب). چوبی است که در سر آن خمیدگی باشد و اشیاء را بدان پیش می کشند چون چوگان. (از اقرب الموارد)
(عِ صَ)
لغت نامه دهخدا
موی بافته و تاب داده. (از منتهی الارب). ’ضفیره’ و گیسوی بافته، و گویند مویی است که آن را بتابند و قسمتهای انتهایی آن را در بن مویها فروکنند. (از اقرب الموارد). ج، عقص. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) و عقاص. (اقرب الموارد)
(عُ قَ)
لغت نامه دهخدا
قلعه ای است به اران. (منتهی الارب). نام قلعه ای است در ارّان از نواحی جنزه (گنجه). (از معجم البلدان)
(عَ نَ فَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه او را آب زند، پس بگرداند آسیا را. (منتهی الارب) (آنندراج). هر آنچه آب بر آن خورد و بگرداند آسیا را. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آنچه مابین دو خطکشت است. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه مابین دو خطکشت واقع باشد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(عُ فَ / عُ نُ فَ)
لغت نامه دهخدا
ائتناف و ابتدا. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). گویند: کان ذلک منا عنفه.
اسم عربی مرزنجوش است. (مخزن الادویه). رجوع به مرزنجوش شود
(قَفَ صَ / صِ)
لغت نامه دهخدا
دولابچه. اشکاف. قفسه: تا بر کنگره و قفصه نرسند خود را به یکدیگر ننمایند. (ترجمه محاسن اصفهان ص 142). و رجوع به قفسه شود
(قِ)
لغت نامه دهخدا
شهری است کوچک در افریقیه از توابع زاب کبیر در جرید، و تا قیروان سه روز مسافت دارد. (معجم البلدان)
(خَ لَ)
لغت نامه دهخدا
درشتی کردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، مجبور کردن و واداشتن. (از اقرب الموارد) ، پیچاندن کسی را در کشتی با وجود عاجز بودن از او. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(خَفْ / خَ فَ)
لغت نامه دهخدا
بدخوی کردن سپس نیک خویی، گویند ما عقفسه، یعنی کدام چیز است که بد کرد او را سپس نیک خوئی. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(عِ فِ صَ)
لغت نامه دهخدا
زن بسیارگوی و پرحرف. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، زن بدبوی. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(عَ قَ فَ)
لغت نامه دهخدا
رجل عقنفس، مرد دشوارخوی. (منتهی الارب). سخت خوی، لئیم و فرومایه. (از اقرب الموارد) ، خلق عقنفس، خوی دشوار. (منتهی الارب)
(عَ صَ)
لغت نامه دهخدا
موی بافته و تاب داده. (از منتهی الارب). دسته ای از موی که زن از گیسوی خود برگیرد و آن را تاب دهد سپس گره زند، تا تاب و چین آن باقی بماند آنگاه آن را رها سازد، وگویند انارمانندی است که زن از موی خود برگیرد و هردسته ای از آن را عقیصه گویند. (از اقرب الموارد). لاغ. ج، عقاص و عقائص. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
(عَ قَمْ)
لغت نامه دهخدا
عقاب عقنباه، عقاب تیزچنگل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به عقاب عقنباه در ترکیبات عقاب شود
(رُ بیْ یَ)
لغت نامه دهخدا
هر دو دست را زیر هر دو پای بستن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، نوعی از جماع که گرد کند هر دو طرف زن را چندان که دست و پایش با هم بسته شود. (منتهی الارب)
(عَ قَ صَ)
لغت نامه دهخدا
ریگ توده و رمل برهم نشسته که راهی در آن نباشد. (از اقرب الموارد). عقص. و رجوع به عقص شود
(قِ فِ شَ)
لغت نامه دهخدا
جانورکی است از حشرات الارض، ترنجیده و درکشیده پوست. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
ترنجیده و درکشیده پوست شدن، زود فراهم آوردن چیزی را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)
(قُ فُ / فَ ذَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث قنفذ، به معنی خارپشت ماده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قنفذ شود
(عُفُ طَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث عنفط. (منتهی الارب) (از آنندراج). رجوع به عنفط شود، مابین دو شارب تا بینی. (از اقرب الموارد). رجوع به عنفط شود
