معنی عفه در لغت نامه دهخدا

عفت. ترک شهوات در هر چیز، و در بین نصرانیان بیشتر بر ترک شهوات بدنی و پاکیزگی جسد و ’تبتل’ اطلاق شود. (از اقرب الموارد). پارسائی و احتراز از محرمات خصوصاً از شهوات حرام. (از آنندراج). پارسائی و نهفتگی. (دهار). هیئتی است قوه شهویه را متوسط بین فجور، که افراط در آن قوه است و خمود، که تفریط آن است. (از تعریفات جرجانی). رجوع به عفّت شود

معنی عفه در لغت نامه دهخدا

باقی شیر در پستان. (منتهی الارب). باقی شیر در پستان چهارپایان پس از اینکه بچۀ آنها غالب آن را مکیده باشد. (از اقرب الموارد)، گنده پیر. (منتهی الارب). عجوز. (اقرب الموارد)، ماهیی است بی پشیز کوچک سپیدرنگ، مطبوخ آن به ذائقۀ برنج ماند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی عفه در لغت نامه دهخدا

به معنی مصدر عَفاف است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). از حرام بازاستادن و پرهیزگاری کردن. (مقدمه اللغهمیر سیدشریف جرجانی). نهفتگی کردن. (المصادر زوزنی). بازایستادن از زشتی. (دهار). رجوع به عَفاف شود

معنی عفه در لغت نامه دهخدا

مؤنث عَف ّ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). زن پارسا. (ناظم الاطباء). ج، عَفّات. (اقرب الموارد). رجوع به عَف ّ شود

معنی عفه در لغت نامه دهخدا

پوستین پوست بره که موی آن بغایت نرم باشد. (برهان) (آنندراج). پوستین از پوست بره که مویکی نرم دارد. (صحاح الفرس) :، روی هر یک چون دو هفته گرد ماه، جامه شان عفه سموریشان کلاه.، رودکی

معنی عفه در فرهنگ لغت هوشیار

مانده شیر در پستان، کنده کنده تیر، پوستین بره

معنی عفه - جستجوی لغت در جدول جو

عفه

لغت نامه دهخدا

عفه

لغت نامه دهخدا

عفه

لغت نامه دهخدا

عفه

لغت نامه دهخدا

عفه

لغت نامه دهخدا

عفه

فرهنگ لغت هوشیار

عفت

(دخترانه)

پاکدامنی، پرهیزکاری، پارسایی

فرهنگ نامهای ایرانی

عده

جماعت، شمار، شماره، روزهای حیض، در فقه و حقوق مدتی که زن پس از فوت شوهر یا گرفتن طلاق نمی تواند مجدداً ازدواج کند

فرهنگ فارسی عمید

عته

ناقص عقل شدن، کم عقل شدن

فرهنگ فارسی عمید

سعفه

جوش هایی که در سر و صورت برآید، بیماری پوستی، کچلی

فرهنگ فارسی عمید

سعفه

(سَ فَ)

دمش سر. (دستوراللغه). ریش سر. (مهذب الاسماء). شیرینه. (دهار)... قرحه باشد که بر سر پیدا شود و در ابتدا بثورات متفرقه باشند و متقرح شوند بعد خشک ریشه شوند. بهندی گنجه گویند. (غیاث) (آنندراج). شیرینه که بر سر و روی کودک برآید و بیمارئی است که موی بریزاند. (منتهی الارب). علامت وی آن است که اندر بن مژگان چون سبوس پدید آیدو باشد که ریش گردد و ریم کند و باشد که مژگان بریزد باشد که لون او اغبر باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

دَمِش سر. (دستوراللغه). ریش سر. (مهذب الاسماء). شیرینه. (دهار)... قرحه باشد که بر سر پیدا شود و در ابتدا بثورات متفرقه باشند و متقرح شوند بعد خشک ریشه شوند. بهندی گنجه گویند. (غیاث) (آنندراج). شیرینه که بر سر و روی کودک برآید و بیمارئی است که موی بریزاند. (منتهی الارب). علامت وی آن است که اندر بن مژگان چون سبوس پدید آیدو باشد که ریش گردد و ریم کند و باشد که مژگان بریزد باشد که لون او اغبر باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

عفه الدوله

(عِفْ فَ تُدْ دَ / دُو لَ)

نام خواهرناصرالدین شاه قاجار است. (مرآه البلدان ج 4 ص 6)

لغت نامه دهخدا

صعفه

(صَ فَ)

لرزه که از بیم یا سردی و جز آن گیرد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شعفه

(تَ)

شیفته گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی). رجوع به شعف شود

لغت نامه دهخدا

شعفه

(شَ عَ فَ)

شعفه. سر کوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (مهذب الاسماء) (دهار) (از اقرب الموارد) ، سر هر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بالای هر چیزی. (از اقرب الموارد). ج، شعف، شعوف، شعاف، شعفات. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، گیسوی غلام. (از اقرب الموارد) ، پارۀ موی مجتمع در سر، یا عام است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، باران نرم.
- امثال:
ماتنفع الشعفه فی الوادی الرعب، در حق کسی گویند که شی ٔ اندک و حقیر به کسی دهد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و رجوع به شعفه شود.
، سر قلب یعنی آن جایی که به علاقۀ رگ آویزان است. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). سر قلب. (از اقرب الموارد)

شَعْفَه. سر کوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (مهذب الاسماء) (دهار) (از اقرب الموارد) ، سر هر چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بالای هر چیزی. (از اقرب الموارد). ج، شَعَف، شُعوف، شِعاف، شَعَفات. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، گیسوی غلام. (از اقرب الموارد) ، پارۀ موی مجتمع در سر، یا عام است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، باران نرم.
- امثال:
ماتنفع الشعفه فی الوادی الرعب، در حق کسی گویند که شی ٔ اندک و حقیر به کسی دهد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و رجوع به شَعْفَه شود.
، سر قلب یعنی آن جایی که به علاقۀ رگ آویزان است. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). سر قلب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شعفه

(شَ فَ)

شعفه. باران نرم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به شعفه شود

لغت نامه دهخدا

ضعفه

(ضَ عَ فَ)

جمع واژۀ ضعیف. (منتهی الارب). رجوع به ضعیف شود، جمع واژۀ ضعوف. (منتهی الارب). رجوع به ضعوف شود

لغت نامه دهخدا

رفه

مهربانی کردن، آسان شدن زیست کاه گیاه تر سبزه

معنی عفه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما