معنی عظاءه در لغت نامه دهخدا

به معنی عظایه است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دابه ای است مانند کربسه. (آنندراج). ج، عَظاء. عِظا. (اقرب الموارد). رجوع به عظایه شود

معنی عظاءه در لغت نامه دهخدا

آبی است از آن بنی کعب. و گویند جایگاهی است که در آنجا جنگی بین بنی شیبان و بنی یربوع رخ داد. و برخی آن را نام جنگی بین بکر بن وئل وبنی تمیم دانند در عهد جاهلیت. (از معجم البلدان)

معنی عظاءه - جستجوی لغت در جدول جو

عظاءه

لغت نامه دهخدا

عظاءه

لغت نامه دهخدا

عباءه

(عَ ءَ)

نوعی از گلیم. ج، عباآت. (منتهی الارب). عباء. (اقرب الموارد). و رجوع به عباآت و عباء شود

لغت نامه دهخدا

عطاءه

(عَ ءَ)

عطاء. بخشش. عطاوه. رجوع به عطاء شود

لغت نامه دهخدا

عظایه

(عَ / عِ یَ)

دابه ای است مانند کربسه، و کربسه. (منتهی الارب). حیوانی است مانند سام ابرص، گویند نر او را دو ذکر است و مادۀ او را دو فرج. (الفاظ الادویه). حیوانی است که با کرفش مشابهت دارد و از کرفش مقداری بزرگتر باشد، و هم چون عظاست. (از تذکرۀ ضریر انطاکی). کرباسه. (السامی). سلامندرا. (تحفۀ حکیم مؤمن). سالامندرا. (مخزن الادویه). دویبه ای است نرم و تابان که بسیار دونده و جست وخیز کننده است و شباهت به سام ابرص دارد و آن را شحمه الارض و شحمه الرمل نیز نامند. آن را انواع بسیاری است که همگی را خالها و نقطه های سیاه باشد. و از طبیعت آن حرکت بسیار سریع و توقف ناگهانی است. (از اقرب الموارد). ج، عظایا و عظایات. (اقرب الموارد). عظاءه. رجوع به عظاءه شود

دابه ای است مانند کربسه، و کربسه. (منتهی الارب). حیوانی است مانند سام ابرص، گویند نر او را دو ذکر است و مادۀ او را دو فرج. (الفاظ الادویه). حیوانی است که با کرفش مشابهت دارد و از کرفش مقداری بزرگتر باشد، و هم چون عظاست. (از تذکرۀ ضریر انطاکی). کرباسه. (السامی). سلامندرا. (تحفۀ حکیم مؤمن). سالامندرا. (مخزن الادویه). دویبه ای است نرم و تابان که بسیار دونده و جست وخیز کننده است و شباهت به سام ابرص دارد و آن را شحمه الارض و شحمه الرمل نیز نامند. آن را انواع بسیاری است که همگی را خالها و نقطه های سیاه باشد. و از طبیعت آن حرکت بسیار سریع و توقف ناگهانی است. (از اقرب الموارد). ج، عَظایا و عَظایات. (اقرب الموارد). عظاءه. رجوع به عظاءه شود

لغت نامه دهخدا

عظامه

(عِمَ)

بالشچه ای که زنان بر سرین بندند تا کلان نماید. (منتهی الارب). جامه ای است چون وساده و بالش که زنان بوسیلۀ آن ’عجیز’ خود را بزرگ نشان می دهند. (از اقرب الموارد). عظمه. و رجوع به عظمه شود، جمع واژۀ عظم، و هاء آن برای تأنیث جمع است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به عظم شود

بالشچه ای که زنان بر سرین بندند تا کلان نماید. (منتهی الارب). جامه ای است چون وساده و بالش که زنان بوسیلۀ آن ’عجیز’ خود را بزرگ نشان می دهند. (از اقرب الموارد). عُظمه. و رجوع به عظمه شود، جَمعِ واژۀ عَظم، و هاء آن برای تأنیث جمع است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به عظم شود

لغت نامه دهخدا

عظامه

(عُ مَ)

بزرگ و کلان، مؤنث عظام. (از اقرب الموارد). رجوع به عظام شود

لغت نامه دهخدا

عظامه

(خُ نَ)

بزرگ و کلان شدن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عظم. رجوع به عظم شود

لغت نامه دهخدا

عظاره

(عِ رَ)

پری و امتلاء از شراب. (منتهی الارب). امتلاء، و آن اسم است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عظاء

(عِ)

جمع واژۀ عظاه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به عظایه شود

لغت نامه دهخدا

عظاء

(عَ)

جمع واژۀ عظاءه. (اقرب الموارد). جانورکی است چون چلپاسه، بزرگتر از وزغه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). سلامندرا. (مخزن الادویه). سالامندرا. رجوع به عظاءه شود، جمع واژۀ عظایه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عظایه شود

لغت نامه دهخدا