- عشوی (عَ شَ وی ی)
منسوب به عشیّه. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به عشیه شود
معنی عشوی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
شبکور، ویژگی آنکه در شب جایی را نبیند، در علم زیست شناسی جانور پستانداری با پوزۀ باریک، گوش های برجسته، دندان های بسیار تیز و قوۀ بینایی ضعیف که دست و پایش با پردۀ نازکی به هم متصل شده و به شکل بال درآمده است که با آن می تواند مثل پرندگان پرواز کند، بیواز، خربیواز، شب پره، شب یازه، شبکور، مرغ عیسی، شیرمرغ، وطواط
(عَ مَ وی ی)
لغت نامه دهخدا
منسوب به عم ّ. رجوع به عم ّ شود. ج، عمویون. (از ناظم الاطباء) ، منسوب به عمی و عم یعنی کوری. (از منتهی الارب). رجوع به عم شود
سگ یا گرگ با بانگ، (ناظم الاطباء)
(حَشْ)
لغت نامه دهخدا
منسوب به حشو، بیهوده گوی. یاوه سرای، معائی، تشریح حشوی. آن قسمت از دانش تشریح که متعلق است به احشاء، حشوی یا منجم حشوی، منجمی که از تأثیر کواکب در زمین و در شقاوت و سعادت مردمان بحث کند. احکامی. منجم احکامی
(اَشْ وا)
لغت نامه دهخدا
نعت تفضیلی از شوی:
و ما دول الایام نعمی و ابؤساً
بأجرح فی الاقوام منه و لا اشوی.
بحتری.
و رجوع به اجرح شود
و ما دول الایام نعمی و ابؤساً
بأجرح فی الاقوام منه و لا اشوی.
بحتری.
و رجوع به اجرح شود
فلاتی است در شمام، و گویند آن آبی است ازآن بنی ابی بکر بن کلاب. و نیز آن را کوهی در دیار ربیعه بن عبدالله بن کلاب وکوهی در دیار خثعم دانسته اند. (از معجم البلدان)
(اَ شَ وی ی)
لغت نامه دهخدا
منسوب به اعشی ̍، یعنی شبکوری. (ناظم الاطباء). منسوب به اعشی، شب کور، آن که شب و روز کم بیند. (منتهی الارب). و رجوع به این کلمه شود
مونث اعشی شب کور، ضعیف چشم، ماده شتری که جلو خود را نبیند و دست بر هر چیزی گذارد، نوعی خرما
جمع عشر، ده یک ها، دهم محرم عدد ده، هر ده آیه از قرآن مجید. توضیح رسم قاریان قدیم بوده که شاگردان خود را هر روز ده آیه سبق می داده اند ده آیت. یا عشر زرین. در حاشیه قرآنهای قدیم به خط زرین بر سر هر ده آیت عشر می نوشتند
واگیری، تباهی، یاریگری، تجاوز، سرایت (بیماری) تجاوز، سرایت (بیماری)
ساوی زمین ساوی ده یکی زمین ده یکی ده دهی منسوب به عشر. یا زمین عشری. زمینی بود که عشر می پرداخت مقابل زمین خراجی که خراج می پرداخت
