معنی عشنط - جستجوی لغت در جدول جو

عشنط

لغت نامه دهخدا

(بَ)

با شوی درآویختن زن و خصومت نمودن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

(عَ شَ / عَ نَشْ شَ)

مرد درازبالا. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). طویل. (از اقرب الموارد) : امراءه عنشط، زن درازبالا و طویل. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، بدخوی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، عناشطه (اقرب الموارد) ، عناشط. (ناظم الاطباء)

مرد درازبالا. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). طویل. (از اقرب الموارد) : امراءه عنشط، زن درازبالا و طویل. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، بدخوی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج، عَناشِطه (اقرب الموارد) ، عَناشِط. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عشانط

(عَ نِ)

جمع واژۀ عشنّط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عشنط شود

لغت نامه دهخدا

عشنق

(عَ شَنْ نَ)

درازقد سبک و کم گوشت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عشانق. ج، عشانقه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عشنج

(عَ شَنْ نَ)

ترشروی زشتخوی. (منتهی الارب). آنکه چهره اش گرفته باشد و بدمنظره باشد از مردان. (از اقرب الموارد)