معنی عسالیج - جستجوی لغت در جدول جو

عسالیج(عَ)

لغت نامه دهخدا

عالیه

(دخترانه)

عالی مقام، مؤنث عالی، عنوانی احترام آمیز برای زنان، نام دختر هارون الرشید، به روایتی نام دختر امام هادی (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

عالیه

مؤنث واژۀ عالی، بسیار خوب، دارای کیفیت خوب مثلاً پرداخت عالی فیلم، دارای درجه یا مرحلۀ بالاتر مثلاً تحصیلات عالی، دست پخت عالی، بزرگ، مهم، به طور بسیار خوب مثلاً عالی ساز می زند، رفیع، بلند

فرهنگ فارسی عمید

اسالیب

اسلوب ها، طرز ها، طریقه ها، شیوه ها، راه و روش ها، جمع واژۀ اسلوب

فرهنگ فارسی عمید

غمالیج

(غَ)

جمع واژۀ غملوج. (المنجد). رجوع به غملوج شود

لغت نامه دهخدا

همالیج

(هََ)

جمع واژۀ هملاج. (منتهی الارب). رجوع به هملاج شود

لغت نامه دهخدا

مفالیج

(مَ)

جمع واژۀ مفلوج، به معنی فالج زده. (آنندراج). جمع واژۀ مفلوج. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). و رجوع به مفلوج شود

لغت نامه دهخدا

مسالیط

(مَ)

جمع واژۀ مسلاط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به مسلاط شود

لغت نامه دهخدا

مسالیق

(مَ)

جمع واژۀ مسلوقه. (ناظم الاطباء). رجوع به مسلوقه شود

لغت نامه دهخدا

محالیج

(مَ)

جمع واژۀ محلاج. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به محلاج شود

لغت نامه دهخدا

عساقیل

(عَ)

جمع واژۀ عسقول. (ناظم الاطباء). نوعی از سماروغ و قارچ سپید بزرگ که آن را شحمهالارض نیز گویند، و واحد آن عسقل و عسقول است، سراب. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عساقل. رجوع به عساقل شود، پاره های جداگانه ابر. (منتهی الارب). قطعات پراکندۀ ابر. (از اقرب الموارد). عساقل. و رجوع به عساقل شود

جَمعِ واژۀ عُسقول. (ناظم الاطباء). نوعی از سماروغ و قارچ سپید بزرگ که آن را شحمهالارض نیز گویند، و واحد آن عَسقَل و عُسقول است، سراب. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). عَساقل. رجوع به عساقل شود، پاره های جداگانه ابر. (منتهی الارب). قطعات پراکندۀ ابر. (از اقرب الموارد). عَساقل. و رجوع به عساقل شود

لغت نامه دهخدا

عسائیل

به معنی کسی که او خداوند را مراقبت میکند، شهریار حاصور در شمال کنعان، (صحیفۀ یوشع 11)، که تمام پادشاهان شمالی فلسطین و مشرق اردن را از برای مقاومت یوشع فراهم آورد، لکن لشکر ایشان منهزم گشته حاصور مفتوح و یابین مقتول گردید، (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

سلالیج

(سَ)

چنار دراز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فلالیج

(فَ)

جمع واژۀ فلّوجه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به فلوجه شود

لغت نامه دهخدا

عیالیم

(عَ)

جمع واژۀ عیلام. رجوع به عیلام شود

لغت نامه دهخدا

عوالیه

(عُ لی یَ)

مکانیست در طرف بالای عدنه ازآن بنی اسد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

عناجیج

(عَ)

جمع واژۀ عنجوج. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به عنجوج شود

لغت نامه دهخدا

امالیج

(اَ)

جمع واژۀ املوج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به املوج شود

لغت نامه دهخدا

عسالنج

(عَ لِ)

برگ درخت انگور است، و آن را به عربی کف الکرم خوانندو به شیرازی پنجۀ رز گویند. (برهان) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عسالج

(عَ لِ)

جمع واژۀ عسلج و عسلاج و عسلوج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عسلج و عسلاج و عسلوج شود

لغت نامه دهخدا

عماهیج

(عَ)

جمع واژۀ عماهج. رجوع به عماهج شود، جمع واژۀ عمهوج. رجوع به عمهوج شود

لغت نامه دهخدا

اساهیج

(اَ)

انواع مختلفه از سیر و رفتار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اسالیب

(اَ)

جمع واژۀ اسلوب. شیوه ها. راهها. طرق. فنها. گونه ها. طرزها. وضعها. انواع. اقسام: و انواع کرامات وصلات و اسالیب مبرّات که نطاق تقریر از شرح آن تضایق گیرد. (جهانگشای جوینی). و به نیابت آن ممالک عزالدین حسین خرجل را به انواع اصطناع و اسالیب مبار قضای حق او را مخصوص گردانید. (جهانگشای جوینی). (شاعر) باید که در افانین سخن و اسالیب شعر چون نسیب و تشبیب و مدح و ذم و آفرین و نفرین و شکر و شکایت و قصه وحکایت... از طریق افاضل شعرا و اشاعر فضلا عدول ننماید. (المعجم فی معاییر اشعارالعجم چ طهران ص 331)

جَمعِ واژۀ اسلوب. شیوه ها. راهها. طرق. فنها. گونه ها. طرزها. وضعها. انواع. اقسام: و انواع کرامات وصلات و اسالیب مبرّات که نطاق تقریر از شرح آن تضایق گیرد. (جهانگشای جوینی). و به نیابت آن ممالک عزالدین حسین خرجل را به انواع اصطناع و اسالیب مبار قضای حق او را مخصوص گردانید. (جهانگشای جوینی). (شاعر) باید که در افانین سخن و اسالیب شعر چون نسیب و تشبیب و مدح و ذم و آفرین و نفرین و شکر و شکایت و قصه وحکایت... از طریق افاضل شعرا و اشاعر فضلا عدول ننماید. (المعجم فی معاییر اشعارالعجم چ طهران ص 331)

لغت نامه دهخدا

حمالیج

(حَ)

جمع واژۀ حملاج. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به حملاج شود، جمع واژۀ حملوج. (منتهی الارب). رجوع به حملوج شود

لغت نامه دهخدا

طساسیج

(طَ)

جمع واژۀ طسوج

لغت نامه دهخدا

همالیج

جمع هملاج، از ریشه پارسی هملاجان ستوران رهرو

فرهنگ لغت هوشیار

مفالیج

جمع مفلوج، لسان غژان لیتکان

فرهنگ لغت هوشیار

عسالنج

بدینگونه آمده در برهان قاطع و فرهنگ آنندراج آن را پارسی دانسته که برابر تازی آن (کف الکرم) است ازاین روی باید: اسالنج و یا اسالنگ باشد برگ درخت انگور برگ مو پنجه رز (گویش شیرازی)

فرهنگ لغت هوشیار

طساسیج

جمع طسوج، از ریشه پارسی تسوها بنگرید به طسوج کرانه ها

فرهنگ لغت هوشیار

اسالیب

جمع اسلوب

فرهنگ لغت هوشیار

سالیخ

نوعی سلاح و آن چوبی باشد که بر سر هر زنجیر کوتاه تعبیه کنند و یک سر آن چند زنجیر کوتاه گویی از فولاد نصب کنند

فرهنگ لغت هوشیار

سالنج

پرنده ایست کوچک از تیره سبکبالان از گروه دندانی منقاران قدش کمی از گنجشک بزرگتر ولی از قمری کوچکتر است. رنگ پرهای بدنش برنزی مایل به زرد میباشد. پرنده ایست حشره خوار و اجتماعی و چون آفت ملخ است برای زراعت مفید میباشد. در حدود 6 گونه از آن شناخته شده و در ایران فراوانست. یا سار سیاه گونه ای سار که در نواحی گردن و سرو کناره بالها و در انتهای دم دارای پرهای تیره و بقیه پرهایش قرمز رنگ است و جثه اش هم از سار معمولی کمی بزررگتر است و در دفع ملخ بسیار مفید است. در نواحی آسیای صغیر و آسیای مرکزی و ایران میزید

فرهنگ لغت هوشیار

سسالی

لاتینی چتراک از گیاهان دارویی گیاهی است از تیره چتریان که دو ساله یا پایاست. برگهایش دارای بریدگیهای عمیق و گلهایش سفید یا قرمز است. این گیاه در مناطق خشک و معتدل اروپا و آسیا میروید و از ریشه آن جهت معالجه صرع استفاده میکنند سسالیوس

فرهنگ لغت هوشیار

سعالی

جمع سعلاه، بغامگان (غولان) پاخر از گیاهان

فرهنگ لغت هوشیار

عساقیل

رمن است و تک ندارد برخی عسقل را تک آن دانسته اند سراب (این واژه پارسی است بنگرید به سراب)، پاره های پراکنده ابر پاره ابر، سماروغ سپید از گیاهان، ساگ زیرزمینی (ساگ ساق)

فرهنگ لغت هوشیار

معنی عسالیج - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما