معنی عسالق در لغت نامه دهخدا

کبت انگبین. و زنبور عسل. (از منتهی الارب). نحل. (اقرب الموارد). منج. منج انگبین، شوره، و جای انگبین. (از منتهی الارب). خلیه و کندوی زنبور عسل، چینندگان عسل. (از اقرب الموارد). رجوع به عسال شود

لغت نامه دهخدا

عسالج

(عَ لِ)

جمع واژۀ عسلج و عسلاج و عسلوج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به عسلج و عسلاج و عسلوج شود

لغت نامه دهخدا

عساقل

(عَ قِ)

جمع واژۀ عسقل. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به عسقل شود، پاره های ابر جداگانه. (منتهی الارب). قطعات پراکنده از ابر، سراب. (از اقرب الموارد). عساقیل. و رجوع به عساقیل شود

لغت نامه دهخدا

مسالق

(مَ لِ)

جمع واژۀ مسلق. (ناظم الاطباء). رجوع به مسلق شود

لغت نامه دهخدا

عالق

(لِ)

شتر ’علقی’خوار. شتر عضاه خوار. ج، عوالق وعالقات. (اقرب الموارد) (آنندراج) (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

عسال

(عَسْ سا)

نام او محمد بن احمد بن ابراهیم اصفهانی و مکنی به ابواحمد و مشهور به عسال است (269-349 هجری قمری). قاضی و محدث و از اهالی اصفهان بود، و مسند قضاوت را در این شهر بعهده داشت. از جمله کتابهای اوست: أحادیث مالک، الامثال، التاریخ، التفسیر، الرقائق، الشیوخ، غریب الحدیث، المسند، المعرفه. (از الاعلام زرکلی از ذکر اخبار اصبهان و سیرالنبلاء)
نام او محمد بن موسی عسال نیشابوری و مکنی به ابوعبداﷲ است. ازفقیهان و زاهدان بود و حدیث را از ابن عیینه و هشیم و ابن مبارک شنیده است و احمد بن حرب و ایوب بن حسن از او روایت کرده اند. (از اللباب فی تهذیب الانساب)

لغت نامه دهخدا