معنی عزیف در لغت نامه دهخدا

آواز پری و آن آواز خفی و پستی است که به شب در بیابان شنیده شود و گویندآن صوت بادها در جو است که اهل بادیه آن را صوت جن تصور کنند. (از منتهی الارب). صوت جن. (اقرب الموارد)، توسعاً، مطلق آواز یا آواز که از چیزی برآید: آواز تکبیر از صف سلطان و عزیف مزمار و صفیر از قبل آن شیطان... (جهانگشای جوینی)

معنی عزیف در لغت نامه دهخدا

آواز کردن جن. (از منتهی الارب). بانگ کردن. (تاج المصادر بیهقی) : عزفت الجن، جن در بیابانها آواز داد، بازی کردن جن، بانگ دادن کمان. (از اقرب الموارد). عَزف. و رجوع به عزف شود

معنی عزیف در لغت نامه دهخدا

نام رملی است در عینه از آن بنی سعد. (از معجم البلدان)

معنی عزیف در فرهنگ لغت هوشیار

آواز پری و آن آوازی نرم است که به شب در بیابان شنیده شود

معنی عزیف - جستجوی لغت در جدول جو

عزیف

لغت نامه دهخدا

عزیف

لغت نامه دهخدا

عزیف

لغت نامه دهخدا

عزیف

فرهنگ لغت هوشیار

عفیف

(دخترانه)

دارای عفت، پرهیزکار، پارسا

فرهنگ نامهای ایرانی

عزیز

(پسرانه)

گرامی، محبوب، گرانمایه، محترم، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

عزیر

(دخترانه)

نامی که اعراب مسلمان به عزرا می دهند، عزرا

فرهنگ نامهای ایرانی

عنیف

درشت و سخت، خشن، سخت گیر

فرهنگ فارسی عمید

مزیف

ناسره، ناخالص، کنایه از باطل

فرهنگ فارسی عمید

عریف

دانا، شناسنده، آشنا به چیزی، نقیب، کارگزار قوم

فرهنگ فارسی عمید

عزیز

شریف، گرامی، گران مایه، ارجمند، بزرگوار،
لقب هر یک از فرمانروایان مصر یا بزرگترین صاحب منصب دربار فرعون،
خویشاوند بسیار نزدیک، آنچه به سختی به دست می آید، کمیاب، نیرومند، قوی، در تصوف پیر،
از نام های خداوند
عزیز داشتن: گرامی داشتن، ارجمند داشتن
عزیز کردن: گرامی کردن

فرهنگ فارسی عمید