معنی عجارم در لغت نامه دهخدا

مرد استواراندام. الرجل الشدید، کیر سخت. (منتهی الارب). کیر و گفته اند بیخ کیر و گاهی کیر را بدان وصف کنند

معنی عجارم در لغت نامه دهخدا

فراهم آمدنگاه گره ها بین دو ران چهارپا. (اقرب الموارد)

معنی عجارم - جستجوی لغت در جدول جو

عجارم

لغت نامه دهخدا

عجارم

لغت نامه دهخدا

عجارد

(عُ رِ)

نره. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عجرم

(عِ رِ)

جانورکی است نیک سخت اندام که بر درخت میباشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عجار

(عَ ج جا)

آنک گلولۀ خمیر را بخورد. (منتهی الارب) (آنندراج). آنکه عجاجیر خورد. (اقرب الموارد). رجوع به عجاجیر شود، کشتی گیری که پهلوی وی را کسی به زمین نتواند کرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). کشتی گیری که پای خود رابه پای حریف پیچیده و بر زمین افکند او را. (منتهی الارب) (آنندراج). المشغزب لصریعه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجام

(عَجْ جا)

شب پرۀ ستبر. (منتهی الارب). خفاش. (اقرب الموارد) ، فراستوک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عجام

(عُ)

هسته و دانۀ هر چیزی. هستۀ هر چیزی. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عارم

(رِ)

نام مردی است. (منتهی الارب) (آنندراج) ، نام اسب منذر بن اعلم، سجن عارم، زندانی است در کوفه که عبدالله بن زبیر را در آن زندانی کردند. (منتهی الارب)
ابن ابی سلم. بطنی از مرهبه بن دعام از صعب بن دومان بن بکیل از قحطانیه است. (معجم قبائل العرب ج 2 ص 701)
لقب ابوعثمان محمد بن فضل بصری

نام مردی است. (منتهی الارب) (آنندراج) ، نام اسب منذر بن اعلم، سجن عارم، زندانی است در کوفه که عبدالله بن زبیر را در آن زندانی کردند. (منتهی الارب)
ابن ابی سلم. بطنی از مرهبه بن دعام از صعب بن دوْمان بن بَکیل از قحطانیه است. (معجم قبائل العرب ج 2 ص 701)
لقب ابوعثمان محمد بن فضل بصری

لغت نامه دهخدا

عارم

(رِ)

سخت و شدید، سخت سرد: یوم عارم، روز سخت سرد، پلید. رجل عارم، مرد پلید، شوخ. (منتهی الارب) ، صبی عارم، کودک شادمان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مجارم

(مَ رِ)

معاملات وداد و ستدهای تجارتی. (ناظم الاطباء) (از جانسون)

لغت نامه دهخدا

عجارف

(عَ رِ)

سختیهای زمانه. (منتهی الارب) (آنندراج). حوادث روزگار. (اقرب الموارد) ، شدت باران. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجاری

(عَ)

بلاها. (منتهی الارب) (آنندراج). دواهی. (اقرب الموارد) ، سرهای استخوان. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج). و یاء آن در شعر بتخفیف آید. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عجالم

(عَ لِ)

گروهی است از اهل یمن، عجلمی منسوب است به وی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عکارم

(عَ رِ)

جمع واژۀ عکرمه. (دهار). رجوع به عکرمه شود

لغت نامه دهخدا

عکارم

(عُ رِ)

قبیله ای است از بلی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عوارم

(عُ رَ)

آبی است و پشته ای است. (از منتهی الارب). تپه و آبی است ازبرای بنی جعفر. و گویند کوهی است ازبرای بنی ابی بکر بن کلاب. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خجارم

(خُ رِ)

زن فراخ فرج. (از متن اللغه). خجام. رجوع به خجام شود

لغت نامه دهخدا

بجارم

(بَ رِ)

بلاها. سختی ها. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب) ، خونی که از فصد شتر آید. و از اینجاست حدیث: اراحکم اﷲ من الجبهه و السجه و البجه. (از اقرب الموارد). خون رگ زدۀ شتر که آن را عرب جاهلیت در سال قحط می خوردند. (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عجرم

(عُ رُ)

شترسخت اندام. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، مرد درشت خلقت. (منتهی الارب). الرجل الشدید. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا