- عتکی (عَ تَ کی ی)
منسوب است به بطن عتک از ازد. (سمعانی) (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
معنی عتکی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(عُ)
لغت نامه دهخدا
محمد بن عبدالجبار. رازی الاصل خراسانی النشاءهاست. مکنی به ابونصر از نویسندگان و شاعران قرن پنجم هجری است. اصل او از ری بود و در خراسان نشأت یافت و در نیشابور سکونت جست. او راست: تاریخ آل سبکتکین یا تاریخ عتبی که به تاریخ یمینی مشهور است یمینی آن را شرح کرده و جرزمانی به فارسی درآورده است به سال 427 هجری قمری درگذشت. (از ریحانه الادب ج 3 ص 68)
اسعد بن مسعود بن علی بن محمد بن حسن عتبی مکنی به ابوابراهیم عالم، شاعر و منشی دورۀ سلجوقیان و غزنویان بود. به سال 404 هجری قمری متولد شده است و تا اواخر ایام نظام الملک میزیسته و تاریخ وفاتش به درستی معلوم نیست. (از ریحانه الادب ج 3 ص 67)
اسعد بن مسعود بن علی بن محمد بن حسن عتبی مکنی به ابوابراهیم عالم، شاعر و منشی دورۀ سلجوقیان و غزنویان بود. به سال 404 هجری قمری متولد شده است و تا اواخر ایام نظام الملک میزیسته و تاریخ وفاتش به درستی معلوم نیست. (از ریحانه الادب ج 3 ص 67)
(خِ)
لغت نامه دهخدا
درشت کردن بستنگاه ازار را. (از منتهی الارب). جای گره بستن ازار را درشت کردن. (از اقرب الموارد) ، مردن. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(عَ کی ی)
لغت نامه دهخدا
شیر بی آمیغ، شیر گوسپند بر یکدیگر دوشیده دفزک شده، مشک شیر. (منتهی الارب) ، پست و سویق مقل. (از اقرب الموارد). عکّی ̍. (منتهی الارب)
(عَکْ کا)
لغت نامه دهخدا
گویند: ائتزر فلان ازره عک وک، و ازره عکی، یعنی فروهشت هر دو طرف شلوار را و فراهم آورد تمامۀ آنرا. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به عک ّ شود
(عَکْ کی)
لغت نامه دهخدا
منسوب به عک بن عدنان، برادر معدبن عدنان. و نیز منسوب به عکا و یا عکه که شهری است در شام. (از اللباب فی تهذیب الانساب)
(مُ)
لغت نامه دهخدا
شیرین بیان. (گیاه شناسی گل گلاب ص 221). گیاهی است از تیره سبزی آساها که در حقیقت یکی ازگونه های شیرین بیان است. میجر. شیرین بیان. (از فرهنگ فارسی معین). به لغت مردم کرمان گیاهی که ریشه آن را شیرین بیان و ملهتی و به تازی اصل السوس گویند. (ناظم الاطباء). رجوع به سوس و اصل السوس شود
(مُتْ تَ)
لغت نامه دهخدا
از ’وک ء’، تکیه کننده. (از منتهی الارب) (غیاث) (آنندراج) (مهذب الاسماء). تکیه کننده و پشت بر چیزی داده و محل تکیه و پشتیبان. (ناظم الاطباء). تکیه داده و پشت بر چیزی داده و تکیه گاه ساخته. کسی که تکیه میکند و پشت می دهد و می نشیند و مخصوصاً بر روی پاشنۀ پاها. و آن که لم میدهد و به یک طرف می افتد. (ناظم الاطباء). تکیه کننده. پشت دهنده. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ای بر سریر دولت و اقبال متکی
ممدوح بی خلافی و مخدوم بی شکی.
سوزنی.
هر یکی گفتش که شاباش ای ذکی
بادبختت بر عنایت متکی.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 161).
گرد میگشتی که اندرشهر کیست
کو بر ارکان بصیرت متکی است.
مولوی
ای بر سریر دولت و اقبال متکی
ممدوح بی خلافی و مخدوم بی شکی.
سوزنی.
هر یکی گفتش که شاباش ای ذکی
بادبختت بر عنایت متکی.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 161).
گرد میگشتی که اندرشهر کیست
کو بر ارکان بصیرت متکی است.
مولوی
(عَ رَ کی ی)
لغت نامه دهخدا
ماهیگیر. (منتهی الارب). صاید ماهی. (از اقرب الموارد) ، کشتیبان. (منتهی الارب). ملاح. (از اقرب الموارد). ج، عرک، و جمع الجمع عروک. (اقرب الموارد) (منتهی الارب).
(بُ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان کولیوند در 38 هزارگزی خرم آباد. سکنۀ آن 300 تن. محصول آن حبوبات وغلات. شغل اهالی زراعت و گله داری. ساکنین آن از طایفۀ کولیوند هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
مرده، (منتهی الارب) (آنندراج)، کسی که قاووت فروشد، (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد)، آزمند قاووت، (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، ج، عکاه
(عِ)
لغت نامه دهخدا
ابن قاسم بن خالد بن جنادۀ عتقی. فقیهی مالکی و از علماء اواخر قرن دوم هجری است. از امام مالک و جز او فقه آموخت و بیست سال دردرس مالک حاضر بود. پس از مرگ مالک به تدریس پرداخت. وی به سال 195 هجری قمری به مصر درگذشت و در خارج باب قرفه صغری مدفون است. (از ریحانه الادب ج 3 ص 68)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
ابن تعلبه بن الدؤلی. از بکر از عدنانیه جد جاهلی است. نسبت بدو عتکی است از فرزندان او محکم الیمامه.
(عَ / عِ)
لغت نامه دهخدا
در اصطلاح رجال لقب حیابن علی و عمرو بن علی و صندل بن علی و جز اوست. (از ریحانه الادب ج 3 ص 68)
دل گرم، مستظهر، معتمد، پشتگرم، تکیه زده
پس گردنی، پنجه ی گرگ، پنجه جانوران وحشی، مه غلیظ مه آلود
بار بسیار حجیم و سنگین یابو و قاطر که حیوان جز به تمهید شلاق