معنی عتهاء - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(سَ)

زن کلان سرین. (منتهی الارب). مؤنث استه. رجوع به استه شود. (اقرب الموارد)

(عَ)

أرض عمهاء، زمین که در وی نشان و علم نباشد. (منتهی الارب). زمینی که نشانه ها و علاماتی که راه نجات را بنمایاند، در آن نباشد. (از اقرب الموارد)

(عِ)

بمعنی عزه (ع زه / ع زه ) است. (ازمنتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به عزه شود

(عُ تَ)

جمع واژۀ عتیل. (منتهی الارب). مزدور و خادم. (آنندراج)

(عُ تَ)

جمع واژۀ عتیق. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به عتیق شود

کلانسرین زن

جمع عتیق، آزاد ها آزاد شدگان دیرینه کهنه سال دیده

زمین بی نشانه

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما