معنی ظب - جستجوی لغت در جدول جو

ظب(ظَ)

لغت نامه دهخدا

ظب

تصویری از ظب — تصویر ظب

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از ظبا — تصویر ظبا

ظبی ها، آهوها، غزال ها، جمع واژۀ ظبی
ظبیه ها، آهوی ماده ها، جمع واژۀ ظبیه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از ظبی — تصویر ظبی

آهو، غزال

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از ظبیه — تصویر ظبیه

آهوی ماده

فرهنگ فارسی عمید

(ظَبْ یَ)

بنت وزیر الباهلیه. یکی از زنان ادیبه است و در اغانی نام وی آمده است
مادر ابوموسی اشعری. و به روایتی نام وی طفیه است. (قاموس الاعلام)

لغت نامه دهخدا

(ظُ بی ی)

جمع واژۀ ظبی

لغت نامه دهخدا

(ظَرر / ظُرر)

رأس ظبیان، کوهی است در یمن

لغت نامه دهخدا

(ظَبْ)

ابوعبیدالله. تابعی است. در تاریخ اسلام، تابعی به کسی گفته می شود که از صحابه دانش فرا گرفته ولی خود پیامبر اسلام را ندیده است. این طبقه، در شکل گیری مکتب های فقهی، کلامی و تفسیری نقش بنیادین داشتند و با تلاش بی وقفه در انتقال دانش، خدمات عظیمی به تمدن اسلامی ارائه کردند. تابعین در بسیاری از منابع دینی ستایش شده اند.

ابوعبیدالله. تابعی است. در تاریخ اسلام، تابعی به کسی گفته می شود که از صحابه دانش فرا گرفته ولی خود پیامبر اسلام را ندیده است. این طبقه، در شکل گیری مکتب های فقهی، کلامی و تفسیری نقش بنیادین داشتند و با تلاش بی وقفه در انتقال دانش، خدمات عظیمی به تمدن اسلامی ارائه کردند. تابعین در بسیاری از منابع دینی ستایش شده اند.

لغت نامه دهخدا

(ظَ)

ظبه. دم شمشیر یا طرف تیزی آن یا دم سنان و مانند آن

لغت نامه دهخدا

(ظُ بَیْ یَ)

نام جایگاهی و ظاهراً نام بلاد قوم حاجزالازدی است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

ظبیه الوادی

(ظَبْ یَ تُلْ)

نام یکی از مشاهیر مغنّیان است

لغت نامه دهخدا

(ظَبْیْ)

کنیزکی ازآن سعید فارسی که بر عصابۀ وی به زر نوشته بود:
العین قارئهٌلما کتبت
فی وجنتی ّ انامل الشجن.
(عقدالفرید ج 8 ص 137)

لغت نامه دهخدا

(ظَ بَ)

جمع واژۀ ظبی و ظبیه

لغت نامه دهخدا

(ظَ بَ)

ناحیه ای است از سواد عراق نزدیک مداین

لغت نامه دهخدا

(ظُ بَ)

دم شمشیر یا طرف تیزی آن یا دم سنان و مانند آن. ج، اظب (اظبی) ، ظبات، ظبون، ظبون، ظبی ̍

لغت نامه دهخدا

(ظُ / ظِ)

جمع واژۀ ظبه

لغت نامه دهخدا

(حَ)

تب زده گردیدن

لغت نامه دهخدا

(ظَ)

کفتار

لغت نامه دهخدا

(ظَ ظِ)

جمع واژۀ ظبظاب

لغت نامه دهخدا

(ظُ)

جمع واژۀ ظبه

لغت نامه دهخدا

(ظِ)

جمع واژۀ ظبی. آهوان: دروازه ها دربستند، چون دانستند که مقاومت ظباء با شیران شکاری میسر نباشد. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

(ظَبْ)

پدر عالیه است که به قولی از ازواج رسول بود و پیامبر او را طلاق گفت

لغت نامه دهخدا

تصویری از ظبا — تصویر ظبا

جمع ظبی آهوان

فرهنگ لغت هوشیار

جمع ظبی آهوان، جمع ظبی، آهوان، جمع ظبه، دم شمشیرها لبه شمشیر ها نوک نیزه ها

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظباه — تصویر ظباه

کفتار از جانوران

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظبظاب — تصویر ظبظاب

رنج، درد، عیب، بیماری

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظبه — تصویر ظبه

لبه شمشیر، نوک نیزه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظبی — تصویر ظبی

آهو

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظبیات — تصویر ظبیات

جمع ظبی ظبیه آهوان

فرهنگ لغت هوشیار

آهو ماده، گوسفند ماده، گاو ماده، زهار زن چوز، انبان انبانه، خم دره، کیسه از پوست آهو

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظبیه — تصویر ظبیه

مونث ظبی آهوی ماده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از اروپایی مظب — تصویر اروپایی مظب

اروپایی مظب

فرنگ زده فرنگیده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ظبی — تصویر ظبی

((ظَ))

آهو، جمع ظب، ظباء، ظبیات

فرهنگ فارسی معین

آهو، غزال

فرهنگ واژه مترادف متضاد