معنی طؤوی - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(طَءْ وی ی)

کس: یقال ما بالدار طأوی ٌ، نیست در خانه کسی. (منتهی الارب)

(طُءْ ری ی)

طؤوی. گویند: ما بالدار طؤری، نیست در خانه کسی. (منتهی الارب). رجوع به طؤوی شود

(مُءْ)

پناه و جای دهنده. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب)

(مُ ءَوْوا)

پناه و جای داده شده. (از منتهی الارب)

(مُ ءَوْ وی)

پناه و جای دهنده، پناه و جای گیرنده. ج، مؤوین. (از منتهی الارب)