- طماچه(طَ چَ / چِ)
سیلی. طپانچه: سمال پدر قبیله ای بدان جهت که شخصی را به طماچه کور کرد. (منتهی الارب). سالقه، زنی که در مصیبت بسیار بانگ کند و روی خود را طماچه زند. (منتهی الارب)
معنی طماچه - جستجوی لغت در جدول جو
- طماچه
نادرست نویسی توانچه سیلی تپانچه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(چَ / چِ)
لغت نامه دهخدا
ماده، مقابل نر. (ناظم الاطباء) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). گویا فقط در خر الاغ مستعمل است. گاهی هم در سگ گفته می شود: ماچه خر. ماچه سگ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(طُ قَ / قِ)
لغت نامه دهخدا
طماقه و طماقه هر دو یکی است به ابدال قاف و غین معجمه به معنی کلاه باز و جرّه و غیره، و این لفظ ترکی است. (غیاث) (آنندراج)
نا تنک شیرین که از آرد گندم و غیر آن و شکر پزند، تخته ای باشد گرد و میان سوراخ که بر سر ستون خیمه محکم کنند و چادر خیمه را بر روی آن کشند (و آن شبیه بنان کماج است) کلیجه خیمه کماجه: (کماج خیمه را ماند که نتوان ز وی کندن بد ندان نیم ذره)، (جامی)
ماده
متضاد: نر، ماهیچه
متضاد: نر، ماهیچه
حیوان ماده، در مقام توهین به مردان ناکار آمد به کار رود