معنی طلوزه - جستجوی لغت در جدول جو

طلوزه(طُ زَ)

لغت نامه دهخدا

طلوه

(طِلْ وَ)

بچۀ بهائم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لوزه

(زَ / زِ)

هر چیز که آن چرب و شیرین باشد، خواه لقمه و خواه سخنان خوب و دلکش وبه معنی فروتنی و چاپلوسی و فریب هم هست. (برهان)

لغت نامه دهخدا

لوزه

(لَ زَ)

برکه ای است بین واقصه و قرعاء بر طریق بنی وهب و قباب ام جعفر. در نه میلی قرعاء وآنجا هم برکه ای است اسحاق بن ابراهیم رافعی را بر یازده میلی لوزه. (از معجم البلدان) یاقوت گوید: تردید دارم که لوزه با راء مهمله است یا با زاء یک نقطه

لغت نامه دهخدا

لوزه

(لَ زَ)

یکی لوز. یک بادام. (منتهی الارب) ، هر یک از دو برآمدگی بادام شکل درون گلو. و رجوع به لوزتان و لوزتین شود

لغت نامه دهخدا

طلوه

(طُلْ وَ)

لغتی است در طلیه. سپیدی صبح، گردن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

لوزه

(زَ)

بنت عبدالله. محدثه سمعت خطیب المزه و ابن الخیمی و ابن الانماطی و حدثت. و توفیت فی ذی القعده سنه 725هجری و قد جاوزت الخمسین. (اعلام النساء ج 3 ص 1364)

لغت نامه دهخدا

ملوزه

(مُ لَوْ وَ زَ)

تأنیث ملوز. بادامی: عین ملوزه، چشم بادامی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ملوز (معنی آخر) شود

لغت نامه دهخدا

کلوزه

(کُ زَ / زِ)

بمعنی کلوز است که غوزۀ پنبۀ شکفته باشد و آن را جوزقه نیز خوانند. (برهان). بمعنی کلوز است و به زای فارسی هم آمده است. (آنندراج). کلوز. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به کلوز شود

لغت نامه دهخدا

فلوزه

(فُ زَ / زِ)

ستونی و چوبی را گویند که بدان خانه پوشند. و با رای بی نقطه هم آمده است. (برهان)

لغت نامه دهخدا

قلوزه

(قَ)

دهی است از حسین آباد بخش حومه شهرستان سنندج، واقع در 38هزارگزی شمال باختری سنندج و 6هزارگزی شمال خاوری. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن سردسیری است. سکنۀ آن 100 تن است. آب آن از رودخانه و چشمه و محصول آن غلات، حبوبات، لبنیات. و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

طلوبه

(طُ)

نام کوهی است. (منتهی الارب). نام کوهکی است در شعر ابن مقبل. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

طلوقه

(حَ)

به اعتدال شدن شب و روز یعنی نه گرم و نه سرد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا