- طله (طُ لَهْ)
ابر تنک، گویند: مافی السماء طله، ای مارق من السحاب. (منتهی الارب)
معنی طله - جستجوی لغت در جدول جو
- طله (حَ رَ بَ)
رفتن، آهسته و نرم رفتن. (منتهی الارب)
- طله (طُلْهْ)
جمع واژۀ اطله . (منتهی الارب)
- طله (طِلْ لَ)
جمع واژۀ طلیل. (منتهی الارب)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قصاص، سزا دادن بر گناه و کار بد از طرف شخص زیان دیده یا حاکم شرع برابر آنچه مرتکب شده است، کشتن قاتل
شله کردن: قصاص کردن، کشتن قاتل به خون خواهی مقتول
شله کردن: قصاص کردن، کشتن قاتل به خون خواهی مقتول
(اَ طِلْ لَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ طلیل. (متن اللغه) (تاج العروس) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به طلیل شود
جمع واژۀ طلیل. (منتهی الارب). رجوع به طلیل شود
جمع واژۀ طلیل. (منتهی الارب). رجوع به طلیل شود
(بَ طَ لَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث بطل و از آن است: کانت فلانه شجاعه بطله. ج، بطلات. (از اقرب الموارد).
زن دلیر. (منتهی الارب) (آنندراج) : امراه بطله، زن شجاع دلاور. (ناظم الاطباء).
زن دلیر. (منتهی الارب) (آنندراج) : امراه بطله، زن شجاع دلاور. (ناظم الاطباء).
ابزار، مایه، اندام، زین و برگ، زهار، گاهوک (تابوت) عقاب شاهین، پرنده ایست از دسته شکاریان روزانه دارای قدی متوسط و سری کشیده و منقار و پنجه های نسبه ضعیف
دزدی، زنبیل و سبدی که طعام و جامه و بار مینماید در وی نهند، زن دندان ریخته، بیماری سل
وسیله ای که برای گرفتن حیوانات بکار میرود، دام، پایه نردبان هم گویند
لغز، گناه، لالنگ خوراکی که مردم از خانه مردم با خوان دوست و خویش بردارند و با خود برند، سنگریزه نرم ماسه کار نیک، تا سه، تنگدمی تازی گشته از لاتین دو انگشتی از گیاهان شکوفه سپرغم گیاهی است از تیره صلیبیان که در حدود 4 گونه آن شناخته شده و در نواحی گرم آسیای غربی و شمال افریقا روید سله
