- طخیاء (طَخْ)
شب تاریک، سخن نامفهوم. (منتهی الارب) (آنندراج)
معنی طخیاء - جستجوی لغت در جدول جو
- طخیاء
شب سیاه، سخن گنگ
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
برادر مساعدت، دو تن به این نام خوانده شده اند: نخست امیری از سبط دان (سفر اعداد 1:12 و 2:25 و 7:66 و 10:25) ، دوّم رئیسی از بن یامینیان بود که بداود ملحق شد. (کتاب اول تواریخ ایام 12:3) (قاموس کتاب مقدس)
(طَ)
لغت نامه دهخدا
ابر بالابرآمده. یقال: ما فی السماء طخاء، ای شی ٔ من سحاب، اندوه که دم باز گیرد از وی. قال ابوعبیده وجدت علی قلبی طخاءً، ای شبه الکرب. (منتهی الارب) (آنندراج)
