جدول جو
جدول جو

معنی طحمره - جستجوی لغت در جدول جو

طحمره
(طِ مِ رَ)
پارۀ ابر، موی. (منتهی الارب) (آنندراج). ومنه: ما علی رأسه طحمره، ای شعره. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
طحمره
(حَ رَ)
برجستن، پر کردن مشک، به زه کردن کمان را. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(طِ مِرْ رَ)
تأنیث طمر. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(طَ حَ رَ)
پاره ای از ابر تنک، پشم، لباس. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(طَ رَ)
پاره ای از ابر تنک، پشم، لباس. (منتهی الارب) (آنندراج). طحریه مثله فیهما. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(طَ مَ)
طحمهالوادی، بهترین جای از وادی و معظم آن، طحمهالسیل و طحمهاللیل کذلک ویثلّث فی الکل، گروه مردم، طحمهالفتنه، دوادوش مردمان در وقت فتنه، طحمه ابلیس، افساد اوست، گیاهی است، نوعی از گیاه شور. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(حُ مَ رَ)
یکی حمر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و آن مرغی است سرخ رنگ. رجوع به حمر شود
لغت نامه دهخدا
(حُمْ مَ رَ)
یکی حمر. (منتهی الارب). رجوع به حمر شود
لغت نامه دهخدا
(حُ رَ)
سرخی. (منتهی الارب). و آن رنگ معروفی است. (از اقرب الموارد).
- ذوحمره، شیرین: گویند رطب ذوحمره. (از اقرب الموارد).
، صبغی است که برای قرمز کردن رنگهابکار میرود. (از اقرب الموارد) ، درختی است که خران دوست دارند، آماسی است ازجنس طاعون و بفارسی سرخ باده گویند و آن ورم حار صفراوی محض است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(مَ حَمْ مَ رَ)
نام قدیم خرمشهر است، شهری به خوزستان در ساحل شرقی کارون آنجا که کارون به شط پیوندد در چهارده هزارگزی آبادان و 120هزارگزی اهواز. پلی آن را به جزیره آبادان متصل سازد. رجوع به سفرنامۀ حاج نجم الملک به خوزستان چ دبیرسیاقی صص 89- 99 و خرمشهر شود
لغت نامه دهخدا
(مُ حَمْ مَ رَ)
تأنیث محمر
لغت نامه دهخدا
(مُ حَمْ مِ رَ)
گروهی از خرمیه خلاف مبیضه، محمر، یکی. آنها که شعاری سرخ رنگ دارند چون مبیضه و مسوده و آنان فرقه ای از خرمیه اند و یکی آن محمر است که از مخالفان مبیضه اند. و گویند به معنای کسانی هستند که درفش خود را سرخ رنگ کنند. (از لسان العرب). نامی باشد از فرقۀ سبعیه. (کشاف اصطلاحات الفنون). رجوع به سبعیه و رجوع به خرمیه شود
لغت نامه دهخدا
(مُ حَمْ مِ رَ)
تأنیث محمر: ادویۀ محمره، محمرات. رجوع به محمّر شود
لغت نامه دهخدا
(تَ غام م)
پر کردن مشک را. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(تَ صُ)
پر کردن مشک. (از منتهی الارب) (از متن اللغه) (از ناظم الاطباء) (آنندراج). جوهری و صاحب لسان العرب این لغت را نیاورده اند اما صغانی آنرا نقل کرده است. (از تاج العروس). رجوع به زخمره شود
لغت نامه دهخدا
(حَ رَ)
پر کردن مشک را، زه کردن کمان را. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(طِ رِ مَ)
ما علیه طحرمه، نیست بر وی چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(طَ رَ)
چشم و چشمۀ بیرون اندازندۀ چرک و خاشاک را. (منتهی الارب) (آنندراج)
لغت نامه دهخدا
(اَ مِ رَ)
جمع واژۀ حمار. خران
لغت نامه دهخدا
(تَ صَدْ دُءْ)
حطمرۀ اناء، پر کردن خنور. انباشتن ظرف و آوند، حطمرۀ قوس، بزه کردن کمان. (اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
(طُمْ مَ رَ)
طمره الشباب، اول جوانی. (منتهی الارب)
لغت نامه دهخدا
باد سرخ از بیماری ها سرخ باده، سرخ سرک از پرندگان، سرخی، سرخاب غازه سرخی قرمزی، رنگ سرخ قرمز، نوعی آماس در بدن باد سرخ سرخ باد
فرهنگ لغت هوشیار
خرمشهر نام شهری است خونین شهر محمره در فارسی: سرخ جامگان از خرم دینان مونث محمر، ادویه ای که در تماس با جلد بدن موجب تحریک و سرخی آن ناحیه بشوند ادویه ای که نقطه مالیده شده به پوست را تحریک کنند و سبب اتساع عروق آن ناحیه بشوند و بالنتیجه تولید سرخی نمایند
فرهنگ لغت هوشیار
تصویری از احمره
تصویر احمره
جمع حمار، خران
فرهنگ لغت هوشیار