معنی طثریه - جستجوی لغت در جدول جو

طثریه

لغت نامه دهخدا

طاری، داهیه، بلا و پیشامد ناگهانی

(اِ نُ طَ ثَ ری یَ)

ابوالمکشوح یزید بن سلمه بن سمره. شاعر بزرگ و معروف. مؤلف حماسه را از او نقل بسیار است و او ظاهراً در دربار بنی امیه تقرب و منزلتی داشته است و در جنگی که بین بنی امیه و قبیلۀ بنی حنیفه اتفاق افتاده در 126 ه. ق. کشته شده است. ابوالحسن علی بن عبدالله طوسی و نیز ابوالفرج مصنف اغانی دیوان او را گرد کرده اند:
بلبل نگوید این زمان لحن و سرود تازیان
قمری نگرداند زبان بر شعر ابن طثریه.
منوچهری

ابوالمکشوح یزید بن سلمه بن سمره. شاعر بزرگ و معروف. مؤلف حماسه را از او نقل بسیار است و او ظاهراً در دربار بنی امیه تقرب و منزلتی داشته است و در جنگی که بین بنی امیه و قبیلۀ بنی حنیفه اتفاق افتاده در 126 هَ. ق. کشته شده است. ابوالحسن علی بن عبدالله طوسی و نیز ابوالفرج مصنف اغانی دیوان او را گرد کرده اند:
بلبل نگوید این زمان لحن و سرود تازیان
قمری نگرداند زبان بر شعر ابن طَثْریه.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

طثره

(طَ)

نام وادیی است در دیار بنی اسد. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

طثره

(طَ رَ)

سطبری شیر و مانند آن. (منتهی الارب) ، سرشیر از چربش. (منتهی الارب) (بحر الجواهر) ، لای. آب سطبر و دفزک، چغزلاوه، فراخی زندگانی، پشم گوسفند، روغن گوسفند، سر جغرات. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طثیه

(طَ یَ)

الطثیه: شجره تسمو نحوالقامه، شوکه من اصلها الی اعلاها، شوکها غالب علی ورقها، و ورقها صغارٌ، و لها نویرهٌ بیضاء تجرسها النحل و جمعها طثی کذا فی المحکم. (تاج العروس در مستدرکات)

لغت نامه دهخدا

طریه

(طَ ری یَ)

تأنیث طری ّ، بمعنی تر و تازه

لغت نامه دهخدا

طریه

(طَ زَ)

دهی است به یمن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

طریه

(طُرْ یَ)

صورتی دیگر از طرنه (بساطالغول) که در بعضی نسخ از مفردات ابن البیطار آمده است

لغت نامه دهخدا

یزید بن طثریه

(یَ)

ابن طثریه بن سلمه، مکنی به ابوالمکشوح، از مشاهیر شعرای عرب و اشعارش در حماسه و اغانی مذکور است. ابوالفرج اصفهانی دیوان وی را گرد آورد و مرتب نمود. وی به قبیلۀ قشیر منسوب بود و عزت و احترام کامل داشت و به شجاعت و سخاوت معروف و از حسن و جمال بهره ور بود و در سال 126 هجری قمری در همراهی مندلث بن ادریس الحنفی درگذشت. (از قاموس الاعلام ترکی). یزید بن طثریه بن سلمه، مکنی به ابوالمکشوح از گویندگان نامی اشعار حماسی و غنایی عرب در دوران بنی امیه بود. دیوان اشعارش بوسیلۀ ابوالفرج اصفهانی تدوین گردیده است. (یادداشت مؤلف). منوچهری در اشاره به شعر او گوید:
بلبل نگویداین زمان لحن و سرود تازیان
قمری نگرداند زبان بر شعر ابن طثریه.
و رجوع به اعلام زرکلی و الجماهر ص 118 ومعجم الادباء ج 7 ص 299 و البیان و التبیین ج 1 ص 185 شود

لغت نامه دهخدا

ثریه

(ثَ ری یَ)

أرض ثریه، زمینی تر شده و نم دار بعد از آنکه خشک و یابس بود

لغت نامه دهخدا

طحریه

(طِ یَ)

پاره ای از ابرتنک، لباس. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

طبریه

(طَ بَ ری یَ)

دهی است بواسط. طبری منسوب به آن است. (منتهی الارب). ابوبکر بن محمد بن موسی گفته است: طبریه نیز جایگاهی است در واسط. (معجم البلدان ج 5 ص 27)

لغت نامه دهخدا

طاریه

(یَ)

تأنیث طاری. به معنی داهیه است. (منتهی الارب). داهیه و بلا و آسیب سخت. و رجوع به آفت شود

لغت نامه دهخدا

تثریه

(اِ)

تر کردن. (تاج المصادر بیهقی). تر کردن خاک را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط). آبزدن مکان را. آب ریختن و لت کردن قروت را، دست را بر خاک نهادن چنانکه نمازگزار گاه سجده. (از منتهی الارب) (قطر المحیط) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا