معنی طایمه - جستجوی لغت در جدول جو

طایمه

لغت نامه دهخدا

طامه

بلای سخت که بالاتر از همۀ بلاها باشد، داهیه، بلا، حادثۀ عظیم

فرهنگ فارسی عمید

طایله

طایل، وسیع، گسترده، زیاد، فایده، سود

فرهنگ فارسی عمید

ایمه

اکنون، زمان یا لحظه ای که در آن هستیم، این زمان، این هنگام، همین دم، در این وقت، همینک، اینک، الآن، فی الحال، حالیا، الحال، ایدون، فعلاً، نون، همیدون، ایدر، بالفعل، کنون، عجالتاً، حالا
این چنین
این همه
یاوه، بیهوده

اَکنون، زمان یا لحظه ای که در آن هستیم، این زمان، این هنگام، همین دم، در این وقت، هَمینَک، اینَک، اَلآن، فِی الحال، حالیا، اَلحال، ایدون، فِعلاً، نون، هَمیدون، ایدَر، بِالفِعل، کُنون، عِجالَتاً، حالا
این چنین
این همه
یاوه، بیهوده

فرهنگ فارسی عمید

لایمه

لایم، سرزنش

فرهنگ فارسی عمید

طایفه

جماعتی از مردم که آداب و اخلاق یا مذهب آنان یکی است، قوم، تیره، گروه، دسته

فرهنگ فارسی عمید

اطیمه

(اَ مَ)

جای افروختن آتش. ج، اطائم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). موقد نار. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه).

لغت نامه دهخدا

دایمه

(یِ مَ)

دائمه. مؤنث دایم. دائم: قضیۀ دایمه (دائمه) ، قضیه ای است که حکم در آن بدوام نسبت محمول به موضوع باشد اعم از آنکه دوام در ضمن ضرورت باشد یا نه، بنابراین قضیۀ دایمه اعم از قضیۀ ضروریه است

لغت نامه دهخدا

قایمه

(ءِ)

شهری است در یمن از خان بنی سهل. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قایمه

(یِ مَ)

تأنیث قایم. رجوع به قائمه شود

لغت نامه دهخدا

رایمه

(یِ مَ)

رائمه. مؤنث رایم. شترمادۀ مهربان بر بچه و بر پوست آکنده از کاه بچه. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). و رجوع به رایم شود، گوسپندی که می لیسد لباس عابرین را. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

طایله

(یِ لَ)

تأنیث طایل. رجوع به طایل و طائله شود

لغت نامه دهخدا

طریمه

(حُ)

پلید شدن آب، چغزلاوه برآمدن بر آب، برگردیدن رنگ آب، موافق شدن چیزی به چیزی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سایمه

(یِ مَ)

مؤنث سائم. رجوع به سائمه شود

لغت نامه دهخدا

طارمه

(رَ مَ)

خانه از چوب. معرّب تارم. (منتهی الارب). خانه چوبین چون قبه. ج، طارمات. (دستوراللغۀ ادیب نطنزی). بیت من خشب. فارسی معرب، نقله الجوهری، و زاد الازهری: کالقبه. (تاج العروس). خانه از چوب چون گنبدی. (زمخشری) ، هر بناء گرد. (زمخشری) ، خرگاه. ج، طوارم. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

طایحه

(یِ حَ)

تأنیث طائح. حادثۀ هلاک کننده. مرد هلاک شده. (شمس اللغات)

لغت نامه دهخدا

طایفه

(یِ فَ)

رجوع به طائفه شود

لغت نامه دهخدا

طایره

(یِ رَ)

تأنیث طایر و هی قلیله. (ذیل اقرب الموارد از اللسان). طائره

لغت نامه دهخدا

صایمه

مونث صایم، جمع صایمات (صائمات)

فرهنگ لغت هوشیار

اطیمه

آتشدان تون تون گرمابه

فرهنگ لغت هوشیار

سایمه

مونث سایم، چارپایانی که در گیاه زاری که همه مسلمانان در آن شریک باشند چریده باشند، رمه گوسفند

فرهنگ لغت هوشیار

ایمه

این زمان، اینهمه

فرهنگ لغت هوشیار

طایله

طایل جمع طوایل (طوائل)

فرهنگ لغت هوشیار

طایفه

مونث طایف، جماعتی از مردم دسته گروه، پاره ای از چیزی، جمع طایفات (طائفات) طوایف (طوائف)

فرهنگ لغت هوشیار

طایره

مونث طایر

فرهنگ لغت هوشیار

طارمه

از پارسی تارم خانه چوبین

فرهنگ لغت هوشیار

قایمه

مونث قایم (قائم)، یک پای یا یک دست ستور (اسب و جز آن)، جمع قوایم (قوائم)، چراغپایه، پایین پای تختخواب، قبضه (شمشیر و جز آن) یا قایمه خنجر (شمشیر)، قبضه خنجر (شمشیر) دسته آن، ستون پایه، آستانه در، شمع که در بنایی بکار برند

فرهنگ لغت هوشیار

لایمه

مونث لایم جمع لوائم (لوایم)، ملامت نکوهش: و در مراقبت حق به لایمه خلق و گفتگوی لشکر التفات ننمایند

فرهنگ لغت هوشیار

نایمه

مونث نایم (نائم)، جمع نایمات

فرهنگ لغت هوشیار

دایمه

مونث دایم یا قضیه دایمه قضیه است که حکم در آن به دوام اسبت محمول بموضوع باشد اعم از آنکه دوام در ضمن ضرورت باشد یا نه مثل (هر انسانی دایماحیوان است) و بنابرین قضیع دایمه اعم از قضیه ضروریه است

فرهنگ لغت هوشیار