- طازج (زَ)
تازه. معرب است. (منتهی الارب). سخن راست و نیکو و پاکیزه. (منتهی الارب) (قطر المحیط) ، خالص از هر چیزی. (منتهی الارب)
معنی طازج - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(زَ جَ)
لغت نامه دهخدا
در قرن هفتم هجری برابر گفتۀ یاقوت اهالی خوارزم درهم راطازجه مینامیده اند و آن بوزن چهار دانگ و نیم بوده. (معجم البلدان) ، درست زر. ج، طوازج
(اَ زَ)
لغت نامه دهخدا
باب الازج، محله ای بزرگ در بغداد، دارای بازارهای بسیار و محال کبیره، در جانب شرقی و در آن عده ای محله هاست که هر یک از آنها چون شهری، و نسبت بدان ازجی و گروهی از اهل علم و غیره بدان منسوبند. (معجم البلدان). بستانی گوید بساسیری آنجا را به سال 450 هجری قمری غارت کرد و شرف الدین علی بن طراد الزینبی وزیر بسال 538 بدانجا مدفون شد و ثقه الدوله ابوالحسن علی بن محمد الدوینی القزوینی مدرسه ای در ایام المقتفی لامراﷲ عباسی بدانجا بناکرد. (از ضمیمۀ معجم البلدان). و گویند در ازج چهار هزار آسیا بوده است. (انساب، ذیل کلمه ازجی)
سازج هندی گونه ای دارچین که عطر و طعم آن از دارچین معمولی کمتر است و در طب قدیم به عنوان مقوی تخمدانها بکار میرفته است عرفج بری سادج صادق صادیق صدق دارچین جاوه
