معنی ضؤب - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(بُ ءَ)

از ’ب ٔب’، اسب نجیب کوتاه قد درشت گوشت گشاده گام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

(ثُءْبْ)

ابن معن. طائی است از قدماء جاهلیت و او جد عمرو بن المسیح بن کعب است. (تاج العروس)

(ضُءْدْ)

ضؤده. ضؤوده. زکام. (منتهی الارب). سرماخوردگی. چاییدگی

(رُءْبْ)

موضعی است در نزدیکی سمنجان از نواحی بلخ. (از معجم البلدان). روب. (منتهی الارب)

(تَ لَطْطُ)

رؤوب. روب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به روب شود

(تَ فَشْ شُ)

رنج دیدن در کار. (منتهی الارب). دأب. (ناظم الاطباء). رجوع به دأب شود، نیک رفتن، مانده شدن دابه. (منتهی الارب)

(لُ ئو)

جمع واژۀ لائب. (منتهی الارب). رجوع به لائب شود

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما