- ضوطر (ضَ طَ)
ضبطر. ضبطار. مرد کلان جثۀ فربه ناکس بزرگ سرین. مرد شگرف بی خیر. (منتهی الارب). ج، ضیاطر، ضیاطره، ضیطارون
معنی ضوطر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(وَ طَ)
لغت نامه دهخدا
حاجت. (ترجمه علامۀ جرجانی ترتیب عادل بن علی) (غیاث اللغات). حاجت و نیاز، یا حاجت که بدان کمال قصد و توجه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد) : فلما قضی زید منها وطراً زوّجناکها. (قرآن 37/33)
(حِ)
لغت نامه دهخدا
گزند رسانیدن کسی را. (منتهی الارب). گزند کردن. (تاج المصادر) (زوزنی) (دهار). لغتی است در ضیر بمعنی گزند رسانیدن بکسی و زیان کردن. (منتهی الارب)
ابر سیاه، (منتهی الارب) (منتخب اللغات)
(طِ)
لغت نامه دهخدا
ابن حبشیّه بن سلول خزاعی، از قحطان. جدی جاهلی است و قره بن ایاس شاعر از نسل اوست. (الاعلام زرکلی ج 2 ص 437)
حبهالخضراست. (تحفۀ حکیم مؤمن) (فهرست مخزن الادویه)
(ضَ مَ)
لغت نامه دهخدا
حوک. حوک خوانند و آن بادروج است. (اختیارات بدیعی). بادروج. (فهرست مخزن الادویه) ، گل بستان افروز است و آن را تاج خروس هم می گویند و بوییدن آن عطسه آورد. (برهان)
(ضَ طَ)
لغت نامه دهخدا
ضوطر. ضیطار. مرد کلان جثه. فربه ناکس بزرگ سرین. (منتهی الارب). بزرگ شکم. بزرگ و فرومایه. (مهذب الاسماء) ، مرد شگرف بی خیر. (منتهی الارب)
