- ضغائن
ضغینه ها، حقدها، کینه ها، جمع واژۀ ضغینه
معنی ضغائن - جستجوی لغت در جدول جو
- ضغائن (ضَ ءِ)
جمع واژۀ ضغینه. (دهار). رجوع به ضغاین شود
- ضغائن
کینه ها، عداوت ها، دشمنی ها
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ضَ ءِ)
لغت نامه دهخدا
ضنائن اﷲ، خاصان خلق او. و فی الحدیث: ان ﷲ تعالی ضنائن من خلقه یحییهم فی عافیه و یمیتهم فی عافیه. (منتهی الارب). صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: ضنائن عبارتست از مخصوصان بارگاه حق عزّاسمه و آنان کسانی هستند که او - تقدست اسمائه - از آشکار ساختن و در شمار سایر مردم آوردن آنها خودداری فرماید، برای آنکه قرب و منزلت آنها نزد باری تعالی بسیار است و از نفائس آفرینش محسوبند، چنانکه پیغمبر صلی اﷲ علیه و آله و سلم فرموده که: ان للّه ضنائن من خلقه البسهم النور الساطع یحییهم فی عافیه و یمیتهم فی عافیه. کذا فی اصطلاحات الصوفیه. و رجوع به تعریفات جرجانی شود
(ضَ یِ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ ضغینه: فرستاد تا بیاموزند شیوۀ عفو هنگام قدرت و طریقۀ حلم و اغماض با کثرت ضغاین... (جهانگشای جوینی)
(ءِ)
لغت نامه دهخدا
ستور پشم دار، میش نر. (منتهی الارب) (دهار). خلاف ماعز، سست فروهشته شکم، مرد نیکوتن کمخوار، پشتۀ سپید پهنا از ریگ. (منتهی الارب). ج، ضأن، ضاءن، ضئین
(ءِ)
لغت نامه دهخدا
از کوههای بنی سلول دو کوهست که یکی را ضائن و دیگری را ضمر خوانند و ازهر دو با هم به ضمران عبارت کنند. (معجم البلدان)
