- ضریب
عددی که نشان دهندۀ مقدار خاصیت یا مشخصه ای است، در ریاضیات عاملی عددی که قبل از یک کمیت مجهول در یک جملۀ جبری قرار می گیرد مثلاً در عبارت y١4 + ٢x٣y٧ + ٢x4، ضریب ٢x، 4 است، ضریب ٢x٣y، ٧ است و ضریب y، ١4 است
معنی ضریب - جستجوی لغت در جدول جو
- ضریب (ضَ)
مانند. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). مثل. (منتهی الارب). نظیر: ضریر ما له فی العلوم نظیر و طبیب ما له فی الازمنه الغابره ضریب. (خلاصه الاثر بدیعی) ، نوع، زده شده، صفت از هر چیزی، نیک زننده، سر. (منتهی الارب). رأس، امین تیر قمار. (منتهی الارب) ، زنندۀ تیر قداح، نام تیر سوم از تیرهای قمار، شیری که از چند ناقه در یک شیردوشه دوشیده شود، بهره، شکم مردم، برف. (منتهی الارب). ثلج. (فهرست مخزن الادویه) ، پشک. (منتهی الارب). شب نم. جلید. سقیط. صقیع. (فهرست مخزن الادویه) ، شیر سخت ترش یا شیر پاره پاره شده. (منتهی الارب). شیر بریده، (اصطلاح حساب) عددی است که پیش از کمیتی قرار دهند برای ضرب کردن در وی. ارزش و قدر نسبی که بهر یک از مواد امتحانی داده می شود
- ضریب (ضُ رَ)
ابن نقیر (یا نفیر) ابن سمیر مکنی به ابوالسلیل. صحابی است (منتهی الارب).. صحابی به یار و همراه پیامبر اسلام (ص) اطلاق می شود که در دوران حیات پیامبر با او ملاقات کرده، به اسلام گرویده و ایمان خود را حفظ کرده باشد. صحابه نقش مهمی در گسترش دین اسلام، انتقال احادیث و ثبت وقایع تاریخی دارند. بررسی زندگی صحابه یکی از ارکان مهم مطالعات اسلامی است و شناخت آنان به درک بهتر صدر اسلام کمک می کند.
- ضریب
مانند، مثل، نوع، همتا، شکل
- ضریب ((ضَ))
شکل، نوع، مانند، همتا، جمع ضرایب، حروف یا اعداد ثابتی که پیش از یک عبارت جبری نوشته می شود و باید در آن ضرب شود، کمیتی که ویژگی خاصی از یک ماده یا دستگاه را نشان می دهد و مقدار آن در شرایط معین ثابت است
- ضریب
معاملٌ
- ضریب
Coefficient
- ضریب
coefficient
- ضریب
коэффициент
- ضریب
Koeffizient
- ضریب
коефіцієнт
- ضریب
współczynnik
- ضریب
coeficiente
- ضریب
coefficiente
- ضریب
ضریب
- ضریب
coefficient
- ضریب
সহগ
- ضریب
ตัวคูณ
- ضریب
kipengele
- ضریب
katsayı
- ضریب
係数
- ضریب
coeficiente
- ضریب
מקדם
- ضریب
계수
- ضریب
koefisien
- ضریب
गुणांक
- ضریب
系数
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ضَ بَ)
لغت نامه دهخدا
سرشت. گویند: کریم الضریبه و لئیم الضریبه. (منتهی الارب). خوی. (منتهی الارب) (دهار) (مهذب الاسماء). طبیعت. (منتخب اللغات) ، مزد غلام، گویند: کم ضریبه عبدک ای غلته، دخل سرای زر. عایدی ضرابخانه. (منتهی الارب). جزیه. (مهذب الاسماء) ، گمرک، مبلغی که اداء آن را بر بنده ای یا مردی ذمّی و امثال آن دو الزام کنند، خراج و مانند آن. (منتهی الارب). خراج زمین. (زمخشری) : مر این سهل بن احمد راغونی را بر اهل سکجکت ضریبه ای بوده است هر سالی دوهزار درم قسمت بر خانها کردندی پس از این ضریبه بازگرفتند دو سه سال. (تاریخ بخارا). عمر بن الخطاب درهم را کوچک و قفیز (کیله) را بزرگ گردانید (یعنی جریب قرار داد) محض رفق و مدارا و سهولت امر و احسان در حق رعیت بود تا اینکه خراج وضریبه ای که برای رزق و جیرۀ جیش مقرر است از آن دراهم صغیره مأخوذ دارند. (رسالۀ اوزان و مقادیر) ، مرد کشته بشمشیر. (منتهی الارب). زده شدۀبشمشیر هرچه باشد. (منتهی الارب) (منتخب اللغات) ، تیزی شمشیر. (منتخب اللغات). جای تیزی شمشیر. (منتهی الارب) ، زخمگاه، شمشیر. (منتهی الارب) (منتخب اللغات) ، گیسویک ریسمان. (مهذب الاسماء) ، پاره ای از پنبه و پشم دسته کرده برای رشتن. (منتخب اللغات). پلیتۀ دسته کرده از پشم و پاغنده که بریسند. ج، ضرائب. (منتهی الارب). پاره ای از پنبه. (منتهی الارب)
خوی، ساو (مالیات)، پاره برف، داغ زخم، زده شده، گزیت سرشت خوی، عایدی ضرابخانه دخل دارالضرب، جزیه گزیت، خراج زمین و مانند آن، گمرک، تیزی شمشیر، شمشیر، زخمگاه، زده شده به شمشیر کشته شده به شمشیر، عوارضی که برای تسعیر مالیاتی که در یک جا تعیین اما در جای دیگر پرداخته شده باشد برقرار و معمول بود، جمع ضرایب
((ضَ بِ یا بَ))
فرهنگ فارسی معین
سرشت، خوی، عایدی ضرابخانه، دخل
دارالضرب: جزیه، گزیت، خراج زمین و مانند آن، گمرک، تیزی شمشیر، شمشیر، زخمگاه، زده شده به شمشیر، کشته به شمشیر
دارالضرب: جزیه، گزیت، خراج زمین و مانند آن، گمرک، تیزی شمشیر، شمشیر، زخمگاه، زده شده به شمشیر، کشته به شمشیر
