- ضرافط (ضُ فِ)
بزرگ جثۀ فربه کلان شکم. (منتهی الارب)
معنی ضرافط - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ضُ فَ)
لغت نامه دهخدا
جایگاهی است به نجد میان بصره و کوفه. (معجم البلدان). موضعی است نزدیک لعلع. (منتهی الارب)
(ضُ)
لغت نامه دهخدا
تیز. (منتهی الارب) (منتخب اللغات). آواز تیز. (منتهی الارب). ضرطه. ضرط. ریحی که به آواز از اسفل شکم برآید. (غیاث) (آنندراج). بادی که به آواز از مردم جدا شود. باد بن آدمی. (دهار) : و جایگاه وزارت به اصیل روغدی تفویض کرد، او در ابتدا نحّاسی بود در دیوان در جمع صدور و اعیان بی دهشت ضراط و حباق از او روان. (جهانگشای جوینی)
(فِ)
لغت نامه دهخدا
مسافر سفر دور و دراز، شتر بارکش، آنکه متاع را از شهری بشهری برد برای فروختن. (منتهی الارب)
