- ضئیل (ضَ)
لاغر و نزار. (منتهی الارب). نزار. (مهذب الاسماء) (دهار) ، حقیر. (منتهی الارب). خرد. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). باریک. (منتهی الارب). ج، ضؤلاء، ضئال. (منتهی الارب). ضئیل نئیل، از اتباع است. (مهذب الاسماء)
معنی ضئیل - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ضَ لَ)
لغت نامه دهخدا
ملاز. کام. (منتهی الارب) ، مار باریک. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). تیر مار. مار باریک اندام
(بَ)
لغت نامه دهخدا
باریک اندام و نزار و ضعیف، یقال: هو ضئیل بئیل. (منتهی الارب). خرد در وزن. (اقرب الموارد) ، عرب بائده، عرب اصلی، مقابل مستعربه و متعربه، عرب منقرضه، مانند: عاد. ثمود. طسم. جدیس. عملاق (عمالقه). عبدضخم. جرهم اولی و مدین
(ضِلْ لی)
لغت نامه دهخدا
الملک الضلیل، لقب امروءالقیس بن حجر الکندی است، و فیه الحدیث: اشعر الناس الملک الضّلیل. (منتهی الارب)
(ضَ)
لغت نامه دهخدا
بسیار در پی گمراهی رونده. (منتهی الارب). گمراه. بیراه. (دهار) ، رجل ٌ ضلیل، مردی بی دین. (مهذب الاسماء)
(ضَ)
لغت نامه دهخدا
آواز دهن حجام وقت مکیدن خون از شاخ. (منتهی الارب). بانگ چوشیدن حجام شیشه را. (مهذب الاسماء)
آهیل
واحد اندازه گیری برنج