- صومح (صَ ؟)
موضعی است. (معجم البلدان) (منتهی الارب)
معنی صومح - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ثَ)
لغت نامه دهخدا
گداختن گرما دماغ کسی را بگرمی خود، تازیانه زدن کسی را، درشتی کردن با کسی در سؤال و جز آن. (منتهی الارب)
(صُ)
لغت نامه دهخدا
گچ، خوی (عرق) اسب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) ، شیری که آب بر آن غالب شده باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پشتۀ بلند از زمین. (منتهی الارب) ، الرخوه من الارض. (اقرب الموارد) ، شکوفۀ خرما. (منتهی الارب). شکوفۀ خرما آنگاه که خشک شود و بپراکند. (اقرب الموارد)
(کَ مَ)
لغت نامه دهخدا
مرد بزرگ سرین. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : رجل کومح. (اقرب الموارد) ، پردهن از دندان چندان که سخنش درشت و پر گردد. (منتهی الارب) (آنندراج). کسی که دهان وی را دندانها پر کرده باشد، چندان که سخنش درشت و غلیظ گردد. (ناظم الاطباء). مردی که دندانهایش در دهان بر هم نشسته و استوار شده باشد چندان که گویی دهانش به دندانها تنگ شده است: فم کومح، دهانی که از کثرت دندانها و برآمدگی لثه ها تنگ شده باشد. (از اقرب الموارد)
کاز نیایشگاه ترسایان گوشه کنج عبادتگاه راهب (ترسایان و جز آنان) در بالای کوه و تپه دیر، خانقاه، جمع صوامع
روزه، روزه داری