معنی صوالغ - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

صیّاغ، ریخته گر، سخن پرداز

(صَ لِ)

ج صالده. (منتهی الارب). رجوع بدان کلمه شود

(صَ لِ)

جمع واژۀ صولجان: الدهر یلعب بالوری لعب الصوالج بالکره. (جهانگشای جوینی). رجوع به صولجان و صوالجه شود

(لِ)

گاو و گوسفند که دندان شش سالگی افکنده باشد. (منتهی الارب). گاو شش ساله و پس از این. گویند: صالغ سنه و صالغ سنتین. (مهذب الاسماء)

(صُوْ وا)

جمع واژۀ صائغ. رجوع به صائغ شود

(صَوْ وا)

زرگر. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) ، ریخته گر. رجوع به صائغ شود، دروغگو. (منتهی الارب). الکذاب و المزور الکلام. (اقرب الموارد)

(نَ)

کوهی است میان احساء و یمامه. (از معجم البلدان) (از منتهی الارب)

خرمنریز: زبره کاه پوسته گندم

جمع صولجان، از پارسی چوگان ها

دروغ پرداز

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما