معنی صملوخ در لغت نامه دهخدا

ریم گوش. (منتهی الارب). خاز گوش. (مهذب الاسماء). وسخ گوش. چرک گوش

معنی صملوخ - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

(سُ)

ریم گوش، آنچه از شاخهای گیاه نصی برآورده شود. (منتهی الارب)

(صِ)

درون سوراخ گوش، ریم گوش. (منتهی الارب). خاز گوش. (مهذب الاسماء). ج، صمالیخ

(صَ)

داهیه صلوخ، بلای سخت و مهلک. (منتهی الارب)

(صَ)

حیوان که گوش خفته دارد چون مرغ و ماهی و مار. مقابل اذون. حیوان که لالۀ گوش بلند ندارد و آن تمام طیور باشد مقابل اذون: کل صموخ بیوض و کل اذون ولود

(عَ)

بازماندن گشن از گشنی. (منتهی الارب). ملاخه. (ناظم الاطباء). رجوع به ملاخه شود

مغاک گوش، گوشژد ژد گونه زرد رنگی که در مغاک گوش فراهم آید