- صمعره (صَ عَ رَ)
زمین درشت، پوست سر سطبر. (منتهی الارب)
معنی صمعره - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَ عَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
مار خبیث که فسون نپذیرد. (منتهی الارب). مار خبیث را نامند که گزیدۀ آن قابل علاج نباشد. (فهرست مخزن الادویه)
(مَ عَرْ رَ)
لغت نامه دهخدا
گناه، رنج. (دهار) (ترجمان القرآن) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بدی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، سختی. (دهار) (ترجمان القرآن) (از اقرب الموارد) ، خونبها. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، تاوان، تغییر رنگ رخسار از خشم، کارزار لشکر بی حکم امیر. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، عیب. (از اقرب الموارد) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به معرت شود، خیانت. (اقرب الموارد). خیانت و در ’عاصم افندی’ جنایت. (از محیط المحیط) ، دغا. (منتهی الارب) (آنندراج)
(مَ عَرْ رَ)
لغت نامه دهخدا
ستاره ای است سوای کهکشان. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط). ستاره ای است فروسوی مجره یا فراسوی آن در ناحیۀ قطب شمال که در آن ستارگان بسیار است. (از معجم متن اللغه)
در فارسی معرت: بدی، گناه، آزار، زیان، تاوان، تباهکاری، خود جنگی جنگ بی پروانه فرمانده، زشت ناپسند، سرخ شدن: از خشم، آک (عیب)، سختی، دشنام، کار زشت