معنی صمارح - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(صُ رِ)

قریه ای است از قرای افریقا و جمعی بدان منسوبند. (سمعانی ص 349 ورق الف)

(صُ ری ی)

شرم انسان. (منتهی الارب)

(صُ)

شرم انسان. (منتهی الارب). کون

(صُ دِ)

خالص از هر چیزی، روزگرم و سخت. (منتهی الارب). رجوع به صمادحی ّ شود

(صُ دِ)

التجیبی. از بنی تحبیب و جد خاندان صمادحی است که فرزندان او در مریۀ اندلس به هنگام ملوک الطوائف ملکی داشتند. (الاعلام زرکلی ص 435)

(مُ رِ)

آنکه آشکار می کند. (ناظم الاطباء)

(مُ رَ)

هویدا و آشکار. (ناظم الاطباء)

خوی گنده (عرق متعفن)، داغ، داغ کردن

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما