معنی صلبوب در لغت نامه دهخدا

مأخوذ از تازی، حروف ملبوب، سه حرف از الفبا را گویند که در تلفظ حرف اول و آخر آنها یکی است یعنی میم و نون و واو. (ناظم الاطباء). رجوع به ’حرف ملبوبی’ شود

لغت نامه دهخدا

ملبوب

(مَ)

به دانایی ستوده. (منتهی الارب) (آنندراج). مرد به دانایی و عقل ستوده. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بعیر ملبوب، شتر پالان بسته. (منتهی الارب) (آنندراج). شتر پیش بند پالان بربسته. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صلبوت

(صَ لَ)

جمعه الصلبوت، روز جمعه ای که وفات عیسی در آن روز بود:
زآنکه عیسیت را سوی لاهوت
هست در راه جمعه الصلبوت.
سنائی (حدیقه چ مدرس رضوی ص 112)

لغت نامه دهخدا

صلبوخ

نام جزیره کوچکی است بین شطالعرب که یکی از دهستانهای بخش مرکزی شهرستان آبادان است. این دهستان در باختر آبادان واقع است. هوای آن گرمسیر و مرطوب و آب آن از شطالعرب است. در این جزیره 39 قریۀ کوچک متصل بهم وجود دارد. جمعیت آن در حدود 8 هزار تن میباشد. شغل اهالی زراعت و ماهیگیری ومحصول عمده آنجا خرما است. قرای مهم آن عبارتند ازنعیمه، رضاگاهی، چومه، راس. ساکنین از طایفۀ فرهانی و موطوری هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

صعبوب

(صُ)

دشوار. سخت. ج، صعابیب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خلبوب

(خَ لَ)

فریبنده. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب) (از اقرب الموارد). یقال: رجل خلبوب

لغت نامه دهخدا

البوب

(اُ)

دانۀ خستۀ کنار. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حلبوب

(حَ)

لغت نبطی است و به اندلس حریف الاملس بحای مهمله و در بلاد دیگر عصا هرمس و خصی هرمس بخای معجمه و صاد مهمله و دیسقوریدوس در رابعه نوشته که آنرا الیثور رسطس و بعضی برسانیون و بعضی اربوطانون نامند. و آنرا خواصی طبی است. (از مخزن الادویه ص 231). و رجوع به سلمه و رجوع به تحفۀ حکیم مؤمن و تذکرۀ ضریر انطاکی شود

لغت نامه دهخدا

حلبوب

(حُ)

نیک سیاه از مو و غیر آن. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا