- صفامه
شعبه ای از قبیلۀ بنی رکب از بنی اشعر. (تاریخ قم ص 283)
معنی صفامه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَفْ فا رَ)
لغت نامه دهخدا
کون. (منتهی الارب). است. (لغه سوادیه) (اقرب الموارد) ، چیزکی است میان کاواک از مس و مانند آن که کودکان بدان کبوتران را صفیر کنند تا بپرند، یا خر را تا آب خورد. (منتهی الارب) ، سرنای. (مفاتیح). سورنای. سوسوتک
(یَ)
لغت نامه دهخدا
شهری است در ولایت شام. آنجا میوه بسیار خیزد، و میوه فروش را فامی خوانند که نسبت به این شهر است. (از تاریخ بیهقی ص 127)
(صَ)
لغت نامه دهخدا
سنگ سخت تابان که هیچ نرویاند و منه المثل: لاتندی صفاته، یعنی نمی تراود سنگ او. صفوات و صفا جمع واژۀ صفا و صفی ّ. و صفی جج. (منتهی الارب)
