معنی صغواء - جستجوی لغت در جدول جو

صغواء

لغت نامه دهخدا

(اِتْ تِ)

گمراه گردانیدن. (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). گمراه کردن. (آنندراج) (از منتخب بنقل غیاث اللغات). بی راه کردن. (تاج المصادر بیهقی) (از المصادر زوزنی). بگمراهی انداختن. (از اقرب الموارد). اضلال کردن. تسویل. (یادداشت بخط مؤلف) : اگر اختیار بدست من بودی و دیگران در اغراء و اغواء قوم سعی ننمودندی هرگز مفارقت جرجان اختیار نکردی. (ترجمه تاریخ یمینی ص 118).

لغت نامه دهخدا

صفواء

(صَ)

سنگ سخت تابان. ج، صفوان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صغراء

(صُ غَ)

جمع واژۀ صغیر. (منتهی الارب). رجوع به صغیر شود

لغت نامه دهخدا

صغوا

(صَ)

صغوی به نقل سکری موضعی است در قول تأبط شرا:
و اذهب صریم نحلن بعدها
صغوا و حلن بالجمیع الحوشبا.
(معجم البلدان)