معنی صرعون - جستجوی لغت در جدول جو

صرعون

لغت نامه دهخدا

زورگو، ستمگر، متکبر، دراصل لقب عمومی پادشاهان قدیم مصر بوده است

(خَ)

نام دهی است از ده های سمرقند از ناحیۀ ابسغر. (معجم البلدان) (از منتهی الارب) (ازشرفنامۀ منیری). این نام خرغون نیز ضبط شده است

لغت نامه دهخدا

قرعون

(قَ غَ یَ)

دهی است میان بعلبک و دمشق. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فرعون

(فِ عَ)

لقب ولید بن مصعب است و او اول فراعنۀ مصر است. (برهان). این شخص نامش منس بوده و اولین پادشاه مصر بعد از وحدت مصر شمالی و جنوبی است. نامی که مؤلف برهان ذکر کرده حاصل اشتباه تاریخ نویسان دورۀ اسلامی است. رجوع به تاریخ ملل شرق تألیف آلبر ماله و ژول ایزاک ترجمه عبدالحسین هژیر ص 32 و نیز رجوع به فراعنه و فرعون موسی در همین لغت نامه شود
نام پدر خضر. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صرعان

(صِ)

دو مرد کشتی گیر. دو حریف. یقال: هما صرعان، ای حریفان. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

صرعان

(صَ)

دو گلۀ شتر که یکی از آنها می آید و دیگری میرود. (منتهی الارب) ، بامداد و شبانگاه. (مهذب الاسماء). یعنی از بامداد تا زوال یک صرع است و از زوال تا غروب صرع دیگر. (منتهی الارب) ، روز و شب. (منتهی الارب) ، دو حال و دو وضع. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مرعون

(مَ)

نعت مفعولی از رعن. رجوع به رعن شود. از هوش بشده. سست. فروهشته از تابش آفتاب. (از منتهی الارب) (آنندراج). از هوش بشده بر اثر آفتاب. کسی که دماغ او از آفتاب بدرد آمده و بدین سبب سست گشته و بیهوش شده باشد. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

رعون

(رُ)

جمع واژۀ رعن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به رعن شود

لغت نامه دهخدا

رعون

(رَ)

سخت و درشت از هر چیزی، بسیار جنبان، تاریکی شب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صعون

(صِ وَن ن)

شترمرغ نر باریک گردن خردسر یا عام است. (منتهی الارب). اشترمرغ خردسر. (مهذب الاسماء)