- صرخدی (صَ خَ)
نجم الدین حمزه بن عابد صرخدی. ابن ابی اصیبعه از وی روایت کرده است. (عیون الانباء ج 12 ص 307)
معنی صرخدی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(صَ خَ)
لغت نامه دهخدا
شهری چسبیده به بلاد حوران از اعمال دمشق و آن قلعه ای است حصین و ولایتی نیکو و وسیع. شراب منسوب به آن معروف است. شاعر گفته است:
و لذّ کطعم الصرخدی ترکته
بارض العدی من خشیه الحدثان.
(معجم البلدان).
شهری است بشام و شراب را بوی منسوب کنند. (منتهی الارب) (قاموس). موضع بالجزیره. (مهذب الاسماء). و در آنجا آب نیست مگر آنچه از باران در صحرا و بادیه ها جمع میشود ’قمرا’ و ’متان’ دو قریه از این شهر میباشند. (عیون الانباء ج 1 ص 307)
و لذّ کطعم الصرخدی ترکته
بارض العدی من خشیه الحدثان.
(معجم البلدان).
شهری است بشام و شراب را بوی منسوب کنند. (منتهی الارب) (قاموس). موضع بالجزیره. (مهذب الاسماء). و در آنجا آب نیست مگر آنچه از باران در صحرا و بادیه ها جمع میشود ’قمرا’ و ’متان’ دو قریه از این شهر میباشند. (عیون الانباء ج 1 ص 307)
ابن علی بن سلیمان صرخدی خطیب. در رجب 701 هجری قمری در قاهره درگذشت. (دررالکامنه ج 2 ص 24)
ابن احمد بن هلال صرخدی. پدرش به ابن هبل معروفست. او در 683 هجری قمری متولد و در 779 هجری قمری درگذشت. (دررالکامنه ج 2 ص 13)
(جُصْ صَ خَ)
لغت نامه دهخدا
شاعر. او راست:
عجبا لقدک ما ترنح مائلا
الا و قد سلب الغصون شمائلا
و لسقم جفنک کیف صح ّ بکسره
فیه و اصبح باللواحظ قابلا
و لناظر حاز الولایه فاغتدی
من غیر عزل للمعاطف عاملا
و اذ اعلمت بان ثغرک منهل
فی روضه فعلام تحرم سائلا
فی بحر خدک راح صدغک زورقا
فلحبه مد العذار سلاسلا
و اظن موج الحسن یقذف عنبرا
اضحی له نبت السوالف ساحلا
و من العجائب ان سائل ادمعی
قدجاء یستجدی عذارک سائلا
و نیز او راست:
ما للفؤاد اذا ذکرتک یخفق
و الدمع من عینی یسیح و یدفق
و اذا رأیتک فاللسان یصیبه
خرس و دمعی بالصبابه ینطق
ما ذاک الا ان قلبی موثق
بالاسرمنک و ان دمعی مطلق
لاغرو ان خفق الفؤاد فانه
فی العطف من غصن القوام معلق
و بمهجتی بدر له من قده
رمح علیه من الذؤابه سنجق
أضحی بقلبی ساکنا و وشاحه
ابدا کمسکنه یجول و یقلق
یا قاطعا نومی و لم یسرق له
حسنا و لیس النوم ممن یسرق
عینی التی شرقت نصاب الحسن من
وجه علیه من الملاحه رونق
قالوا انتظرمنه زیاده طیفه
فلسوف یأتیک الخیال و یطرق
فاجبته و القلب من اشجانه
مثر و من حسن التصبر مملق
مالی و الطیف الطروق و انما
کلفی به و له أحب و أعشق.
(فوات الوفیات ج 2 ص 303)
عجبا لقدک ما ترنح مائلا
الا و قد سلب الغصون شمائلا
و لسقم جفنک کیف صح ّ بکسره
فیه و اصبح باللواحظ قابلا
و لناظر حاز الولایه فاغتدی
من غیر عزل للمعاطف عاملا
و اذ اعلمت بان ثغرک منهل
فی روضه فعلام تحرم سائلا
فی بحر خدک راح صدغک زورقا
فلحبه مد العذار سلاسلا
و اظن موج الحسن یقذف عنبرا
اضحی له نبت السوالف ساحلا
و من العجائب ان سائل ادمعی
قدجاء یستجدی عذارک سائلا
و نیز او راست:
ما للفؤاد اذا ذکرتک یخفق
و الدمع من عینی یسیح و یدفق
و اذا رأیتک فاللسان یصیبه
خرس و دمعی بالصبابه ینطق
ما ذاک الا ان قلبی موثق
بالاسرمنک و ان دمعی مطلق
لاغرو ان خفق الفؤاد فانه
فی العطف من غصن القوام معلق
و بمهجتی بدر له من قده
رمح علیه من الذؤابه سنجق
أضحی بقلبی ساکنا و وشاحه
ابدا کمسکنه یجول و یقلق
یا قاطعا نومی و لم یسرق له
حسنا و لیس النوم ممن یسرق
عینی التی شرقت نصاب الحسن من
وجه علیه من الملاحه رونق
قالوا انتظرمنه زیاده طیفه
فلسوف یأتیک الخیال و یطرق
فاجبته و القلب من اشجانه
مثر و من حسن التصبر مملق
مالی و الطیف الطروق و انما
کلفی به و له أحب و أعشق.
(فوات الوفیات ج 2 ص 303)
