معنی صدائد - جستجوی لغت در جدول جو

صدائد

لغت نامه دهخدا

صید کننده، شکار کننده

(شَ ءِ)

جمع واژۀ شده بر خلاف قیاس، سختیها. (اقرب الموارد). و رجوع به شده، شدت، شدیده و شداید شود.
- شدائد دهر، سختی های روزگار. (یادداشت مؤلف).
، جمع واژۀ شدیده. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صداد

(صِ)

پرده و مانند آن. (منتهی الارب). ستر

لغت نامه دهخدا

ندائد

(نَ ءِ)

جمع واژۀ ندیده. رجوع به ندید و ندیده شود

لغت نامه دهخدا

صعائد

(صَ ءِ)

جمع واژۀ صعود است. (منتهی الارب). رجوع بدان لغت شود

لغت نامه دهخدا

صعائد

(صُ ءِ)

موضعی است. (معجم البلدان) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

صرائد

(صَ ءِ)

جمع واژۀ صریده است. (منتهی الارب). رجوع به صریده شود

لغت نامه دهخدا

غدائد

(غَ ءِ)

جمع واژۀ غده، به معانی سلعه، و مابین شحم و سنام، و پاره ای از مال. در غیر این معانی جمع غدد است. (از اقرب الموارد) ، حصه ها. (منتهی الارب). نصیب ها. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

صداصد

(صُ صِ)

کوهی است مر هذیل را. (منتهی الارب) (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

صدائر

(صَ ءِ)

جمع واژۀ صدیره است. صدائرالوادی، بمعنی صدورالوادی. (منتهی الارب). اعلای وادی و پیشگاه آن

لغت نامه دهخدا

صدائه

(تَ هََ وْ وُ)

به سرخی مایل بسیاهی درآمدن. (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

صدائی

(صُ)

علی بن یزید. وی از زکریا بن ابی زایده و جماعتی از مردم کوفه و از او ابوالحسین بن علی بن یزیدحدیث کند. ابن حبان او را در زمرۀ ثقات آورده گویداز مردم کوفه است. (الانساب سمعانی ص 350 ورق الف)
حسین بن علی بن یزید صدائی اکفانی. وی از عبدالله بن نمیر و ابواسامه و ازهر و پدر او روایت کند. از او محمد بن ادریس رازی مکنی به ابوحاتم به بغداد حدیث شنید. (الانساب سمعانی ص 35 برگ الف)
حسین بن علی بن یزید. وی از وکیع و مردم عراق و از او محمد بن اسحاق سراج مکنی به ابوالعباس حدیث کند. (الانساب سمعانی ص 350 برگ الف)
زیاد بن حرث. ابن ابی حاتم گوید: وی یمانی است و او را صحبت است. (الانساب سمعانی ص 350 ورق الف)

لغت نامه دهخدا

حدائد

(حَ ءِ)

جمع واژۀ حدید. آهنها. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بدائد

(بَ ءِ)

جمع واژۀ بداد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). جمع واژۀ بدید. (یادداشت مؤلف) (معجم متن اللغه). رجوع به بداد و بدید شود

لغت نامه دهخدا

صداد

(صُدْ دا)

مار. (منتهی الارب) (قطر المحیط) ، کلاکموش. (منتهی الارب). دویبه من جنس الجرذان. (قطر المحیط) ، جانورکی است یا کربسه است. (منتهی الارب). سام ابرس. جنسی است از کرباسک. (مهذب الاسماء) ، راه سوی آب. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا