معنی صدآء در لغت نامه دهخدا

کتیبه صدآء، لشکر غرق آهن که از آن بوی زنگ آید. (منتهی الارب). و در قطر المحیط کتیبه صدأی ضبط کرده است، تأنیث اصدَاء. اسب مادۀ کمیت. (منتهی الارب)

معنی صدآء - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

لغت نامه دهخدا

(صُ)

نام قبیله ای است به یمن. (منتهی الارب) (الانساب سمعانی)

(صُ)

ابن یزید بن حرب از کهلان. جدی جاهلی است فرزندان وی از قبائل یمن اند و نسبت بدو صدائی است. (الاعلام زرکلی ص 429)

(صَدْ دا)

چاهی است یا چشمه ای است که شیرین تر از آن آبی در عرب نیست. (منتهی الارب) (قطر المحیط). رجوع به صدآء شود

زنگ زنگار