- صتیت (صَ)
بانگ و فریاد و غوغا. (منتهی الارب) ، گروه مردم. (منتهی الارب). گروه. (مهذب الاسماء)
معنی صتیت - جستجوی لغت در جدول جو
- صتیت
غریو، گروه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(رِ)
لغت نامه دهخدا
کت ّ. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). شروع غلیان نبیذ و جز آن قبل از شدت یافتن. (از اقرب الموارد). رجوع به کت شود، برانگیخته شدن مرد از خشم، بانگ کردن کره شتر، بانگ کردن مرد از شدت خشم مانند کره شتر، نرم و آهسته رفتن کسی یا گام نزدیک گذاشتن در تند رفتن. (از ناظم الاطباء). و رجوع به کت ّ شود
(تَ نَوْ وُ)
لغت نامه دهخدا
پراکنده شدن و پراکنده گردیدن. شت ّ. شتات. شتت. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از محیط المحیط)
(شَ)
لغت نامه دهخدا
کار پراکنده. (منتهی الارب). ج، شتی. (از محیط المحیط). پراکنده. (دهار) ، دندان گشاده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (دهار)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
کوفته و ریزه ریزه کرده. (منتهی الارب). فتوت. (اقرب الموارد) ، نان ریزه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). نان خشک است که بسیار نرم ساییده باشند و مستعمل آن از نان گندم است. قلیل الغذا و مخفّف رطوبت معده و مولد ریاح و سواد و دیرهضم و مضر احشای ضعیفه است و کهنۀ او بسیار زبون تر و مورث قولنج و مسدّد، و مصلحش شکر است. (تحفۀ حکیم مؤمن). نان فتیر است که فتیت نیز نامند، و فتیت هر چیزی را نامند. (فهرست مخزن الادویه). رجوع به فتوت شود
(خَ)
لغت نامه دهخدا
خسیس. (از اقرب الموارد) (متن اللغه) (معجم الوسیط) (منتهی الارب) ، ناقص. (از اقرب الموارد) (متن اللغه) (منتهی الارب) (تاج العروس). منه: لایحرم الضعیف الختیت. (از اقرب الموارد)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
به صدا درآمدن چیزی. (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) ، شنیده شدن صدا از زمین. (معجم متن اللغه) ، بانگ کردن شتربچه. (تاج المصادر بیهقی)
(تی یَ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان آلان است که در بخش سردشت شهرستان مهاباد واقع است و 390 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
آوازه، (مهذب الاسماء)، آوازه و ذکر خیر، (غیاث اللغات)، ذکر خیر، شهرت نیکو، ذکر، ذکره:
به پیش صیت احسانت گه پیمودن عالم
صبا را پای در سنگ آمده ست از تنگ میدانی،
ابوعلی حسین مروزی،
آدمی چون بداشت دست از صیت
هرچه خواهی بکن که فاصنع شیت،
سنائی،
که صیت عدل و رأفت او بر روی روزگار باقی است، (کلیله و دمنه)،
صیت او چون خضر و بختش چون مسیح
این زمین گرد آن فلک پیمای باد،
خاقانی،
صیت سخا ومروت و احسان و فتوت او در افواه افتاد، (ترجمه تاریخ یمینی)،
بگذرد این صیت از بصره و تبوک
چونکه الناس علی دین ملوک،
مولوی،
صیت سخنش که در بسیط زمین رفته، (گلستان)،
بگفت ارچه صیت نکوئی رود
نه با هر کسی هرچه گوئی رود،
سعدی،
ببر ز خلق و ز عنقا قیاس کار بگیر
که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قاف است،
حافظ،
، خایسک آهنگران،
زدایندۀ شمشیر و مانند آن، زرگر، (منتهی الارب)
به پیش صیت احسانت گه پیمودن عالم
صبا را پای در سنگ آمده ست از تنگ میدانی،
ابوعلی حسین مروزی،
آدمی چون بداشت دست از صیت
هرچه خواهی بکن که فاصنع شیت،
سنائی،
که صیت عدل و رأفت او بر روی روزگار باقی است، (کلیله و دمنه)،
صیت او چون خضر و بختش چون مسیح
این زمین گرد آن فلک پیمای باد،
خاقانی،
صیت سخا ومروت و احسان و فتوت او در افواه افتاد، (ترجمه تاریخ یمینی)،
بگذرد این صیت از بصره و تبوک
چونکه الناس علی دین ملوک،
مولوی،
صیت سخنش که در بسیط زمین رفته، (گلستان)،
بگفت ارچه صیت نکوئی رود
نه با هر کسی هرچه گوئی رود،
سعدی،
ببر ز خلق و ز عنقا قیاس کار بگیر
که صیت گوشه نشینان ز قاف تا قاف است،
حافظ،
، خایسک آهنگران،
زدایندۀ شمشیر و مانند آن، زرگر، (منتهی الارب)
(صِ)
لغت نامه دهخدا
مرد توانا (ی) تن آور یا مرد با گوشت گرداندام یا مرد توانا (ی) درشت خلقت. (منتهی الارب). رجوع به صفتات و صفت ّ و صفتان شود
کوفته، ریز ریز، نانریزه خرده نان، نانسوده خرده نان خشک که در آشپزی به کار برند کوفته و ریزه ریزه کردن، نان خشک نرم ساییده
آوازه، اشتهار، شهرت، معروفیت، ناموس
پاره شدن، پوسیدگی، تیت