معنی صباحیه در فرهنگ فارسی عمید

فرقه ای از شیعۀ زیدیه که ابوبکر را امام می دانستند

معنی صباحیه در فرهنگ فارسی عمید

فرقه ای از اسماعیلیه که از حسن صباح پیروی کرده و گفته میشود در موارد عملیات نظامی حشیش مصرف می کردند، حَشاشین

معنی صباحیه در لغت نامه دهخدا

از فرق شیعۀ زیدیه و امامیه که ابوبکر را امام میدانستند و میگفتند علی با آنکه افضل است نصی بر خلافت او نیست. (خاندان نوبختی ص 259 از خطط ج 4 ص 177)

معنی صباحیه در لغت نامه دهخدا

سنانهای پهن. (منتهی الارب)

معنی صباحیه در فرهنگ لغت هوشیار

زردک، پاتختی بامداد شب گردک، زیبایی از هفت گرایان و پیروان حسن صباح اند (فضل بن شادان) حویج زردک

معنی صباحیه - جستجوی لغت در جدول جو

صباحیه

فرهنگ فارسی عمید

صباحیه

فرهنگ فارسی عمید

صباحیه

لغت نامه دهخدا

صباحیه

لغت نامه دهخدا

صباحیه

لغت نامه دهخدا

صباحیه

فرهنگ لغت هوشیار

صراحیه

(صُ یَ)

شراب خالص و پاکیزه. (منتهی الارب) ، سخن خالص و بی آمیغ

لغت نامه دهخدا

صاحیه

(یَ)

جزر است. (تحفۀ حکیم مؤمن چ تهران 1277 هجری قمری). صاحیه (به تشدید یاء) ،جزر است. (تحفۀ حکیم مؤمن، نسخۀ خطی کتاب خانه مؤلف). صاحیه جزر است. (اختیارات بدیعی، نسخۀ دیگر). لیکن در مفردات ابن بیطار آن را صباحیه آورده و گوید بمعنی جزر است و نیز چنین است در ذیل القوامیس دزی. رجوع به صباحیه شود

لغت نامه دهخدا

صباحی

(صَبْ با)

نام تیره ای است از شعبه شیبانی از ایلات عرب در خمسۀ فارس. (جغرافیای سیاسی مسعود کیهان ص 87)

لغت نامه دهخدا

صباحی

(صُ)

محمد بن سلیمان بن محمدصباحی معلم. مکنی به ابوعمرو. او از عیسی بن شعیب قسملی و عاصم بن سلیمان کوفی و از وی قاسم بن نصر محرومی (مخزومی ؟) و هشام بن علی سیرافی روایت کنند. و گفته اند که نام او سلیمان است. (سمعانی ص 349 ورق الف)
وی از اولاد صباح بن لکیزبن اقصی بن عبدقیس و مکنی به حیزه است و از پیغمبر روایت کند و از این قبیله جز وی کسی پیغمبر را درک نکرد. (سمعانی ص 349 ورق الف)
عبدالحرب بن زید بن صفوان بن صباح وی از جانب قوم خود به رسالت نزد پیغمبر شد و آن حضرت او را عبدالله نامید. (الانساب سمعانی ص 349 ورق الف)
احمد بن حسین بن هارون صباحی مکنی به ابوبکر. وی از قبیلۀ صباح است از بنی سهم. (الانساب سمعانی ص 349 ورق الف)
یزید بن سعید مدینی. وی دو حدیث از مالک بن انس روایت کند. (الانساب سمعانی ص 349 ورق الف)

لغت نامه دهخدا

صباحی

(صُ حی ی)

دم صباحی، خون سخت سرخ. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اباحیه

(اِ حی یَ)

جماعت ملحدان، که چیزی را حرام و ناروا ندانند

لغت نامه دهخدا

صراحیه

(صُ حی یَ)

خنور شراب. (منتهی الارب). آوند شراب. (دهار). رجوع به صراحی شود

لغت نامه دهخدا

صلاحیه

(صَ حی یَ)

قضائی است در انتهای سنجاق شهر زور از ولایت موصل که مرکز قصبۀ کفری است. از طرف شمال غربی بقضای کرکوک و از سوی شمال شرقی بقضا و سنجاق سلیمانیه و از جانب جنوب بولایت بغداد محدود است. نهر دیاله در حدود جنوبی آن روان است و چندین نهر نیز اراضی این قضا را سیراب مینماید و به نهر فوق وارد میگردد. زمینی حاصلخیز دارد. گندم، جو، خرما، لیمو، و غیره در آنجا بعمل می آید. (قاموس الاعلام ترکی)
نام قصبه ای است در مصر سفلی، در 56هزارگزی شمال شرقی بلبیس از جهت شام و آن در حکم کلید مصر است. صلاح الدین ایوبی این بلده را بنا و بنام خود منسوب کرد. (قاموس الاعلام ترکی)

لغت نامه دهخدا

صلاحیه

(صَ حی یَ)

صلاحیت. رجوع به صلاحیت شود

لغت نامه دهخدا

زبانیه

جمع زبنیه، دیوان دیوها، سرکشان، دوزخبانان، گماشتگان شاه، بد رفتاران سرکشان متمردان، مردم سخت و درشت، سرهنگان سلطانان، بعضی از ملائکه را بدین نام خوانده اند بسبب آنکه دوزخیان را به دوزخ رانند: فرشتگان شکنجه نگاهبانان دوزخ

معنی صباحیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما