- صایغ (یِ)
رجوع به صائغ شود
معنی صایغ - جستجوی لغت در جدول جو
- صایغ
زرگر، ریخته گر، جمع صاغه صواغ صیاغ
- صایغ ((یِ))
زرگر، ریخته گر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(یِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از صید است:
رفت و دانه خورد و اندر دام ماند
صایدش کشت و بخورد و کام راند.
(مثنوی).
رجوع به صائد...شود
رفت و دانه خورد و اندر دام ماند
صایدش کشت و بخورد و کام راند.
(مثنوی).
رجوع به صائد...شود
(ءِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی ازصوغ. زرگر. (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (منتخب اللغات) ، ریخته گر. ج، صاغه. صواغ. صیاغ
(لِ)
لغت نامه دهخدا
گاو و گوسفند که دندان شش سالگی افکنده باشد. (منتهی الارب). گاو شش ساله و پس از این. گویند: صالغ سنه و صالغ سنتین. (مهذب الاسماء)
(یِ)
لغت نامه دهخدا
نگاهدارنده. متحفظ، پرهیزکار: در مواضی ایام دهقانی بوده است صاین ومتدین و متورع و متقی. (سندبادنامه ص 129). رجوع به صائن شود، در مغولی بمعنی نیک است. (تعلیقات ادگار بلوشه بر جامع التواریخ رشیدی ص 28)
(یِ)
لغت نامه دهخدا
در یک نسخۀ خطی از مهذب الاسماء بانکوی معنی شده و در دو نسخۀ خطی دیگر از همین کتاب پای گو ترجمه شده است و حقیقت معلوم نشد
آنکه روزه گیرد روزه دار روزه گیر جمع صایمین، یکی از امعا که پس از اثنا عشر قرار دارد و بدان پیوسته است معا صایم
